पितृयाग पद्धति

श्रीमते रामानुजाय नम:
किञ्चिन्निवेदनम्
उभाभ्यमेव पक्षाभ्यां यथा खे पक्षिणां गति: ।
तथैव ज्ञानकर्माभ्यां प्राप्यते पुरुषोत्तम: ।।
पञ्चरात्रसंहिताऽनुसारित्वेन श्रीवैष्णवकर्मकाण्डेषु परमं प्रामाण्यमावहन्तीयं " पितृयाग पद्धति: " वेदान्तविद्याविद्योतितान्त: करणै: तुर्याश्रमं सुशोभयद्भि: श्रीमद्वेदमार्गेत्यादिसक- लगुणगणविभूषितै: तत्र भवद्भि: श्री १००८ श्रीशठकोप यतिराज रामानुज जीयर स्वामिवर्यै: संकलिता । तदनुमत्यैव चित्रवनास्थश्रीवैष्णवपुस्तकप्रकाशन समित्या रामाग्निनभोलोचन (२०३३) मिते वैक्रमाब्दे प्रकाशिता च म इदानीं पुन: शैलाब्धिनभोलोचन (२०४७) मिते वैक्रमाब्दे द्वितीयसंस्करणप्रकाशनयाऽऽवस्यक्तानुसारं श्रीस्वामिवर्याज्ञयैव
श्रीपराङ्कुश: रामानुज: श्रीवैष्णव दास: निरौला इति प्रसिद्धस्य महानुभावस्य सत्प्रयासेन बहुजनसुलभाय " श्रीलक्ष्मीनारायणमन्दिर " माइधारस्थेन मन्दिरपरिवारेणपुनर्मुदृता ।
आशासेऽस्या अनेन संस्करणेन बहूनां भागवतानां महानुपकार स्यादिति ।
श्री लक्ष्मीनारायण मन्दिर माइधार झापा  ।       
                                                                       विदुषांविधेय    
                                                                       केशवाचार्य
                                                                       २०४७/धनुर्मास

।। अथ पितृयाग पद्धति ।।
                                                                      

पशुबली

पशुबली निरपराध प्राणीको हत्या र अपराध कर्म हो

समाजमा प्रचलित बलि प्रथा संभवत: वैदिक सनातन धर्मावलम्बीको  सबैभन्दा घृणित पक्ष हो बलिको अपव्याख्या गर्ने केहि पाखण्डी मांसभक्षी गुरु भनाउदा हरु बाट कालान्तर पूर्व देखि प्रचलनमा ल्याएको कुप्रथा मात्र हो यथार्थमा निरपराध प्राणीको हत्या गरेर कुनै पनि धर्म हुदैन यो केवल कुकर्म मात्र हो ।
      काक बली, स्वान बलि, गोग्रास बलि, पिपिलिका बलि, बलिवैश्वदेव, क्षेत्रपाल बलि, कुस्माण्ड बलि, छाग बलि, जस्ता धेरै बलि को प्रथा शास्त्रमा उल्लेख गरिएको छ यदि कसैले कागको कुकुरको नाममा बलि चढाउदा त्यस प्राणिको हत्या गर्दैनन् अपितु खान दिन्छन् अर्थात् बलिको अर्थ हो उपहार ससम्मान पूर्वक खान दिनु "बलिं श्रीतस्करात् "न कि बध गर्नु  वैदिक शास्त्र र पौराणिक ग्रन्थमा मांस यज्ञको मांस भक्षणको सर्वत्र निन्दा गरेको छ । मनुस्मृति ५/३८ मा

यावन्ति पशुरोमाणि तावत्कृत्वोहि मारणम ।
वृथा पशुघ्न: प्राप्नोति प्रेत्य जन्मनी जन्मनी ।।

अर्थात पशु बध गर्ने व्यक्ति त्यो मृत पशुको शरिरमा भएका रौं को जति संख्या छ त्यति नै जन्म नरकीय यातना भोग गर्ने छ र प्रत्येक जन्ममा त्यो पशुघाती लाई हत्या गरिने छ ।
यस्तै प्रकार महाभारतको अनुशासन पर्वको ११५/४७ मा भनिएको छ ।
इज्यायज्ञश्रुतिकृत्यैर्योमार्गेरबुधोऽधम: ।
हन्यान्जन्तून् मांसगृध्नु स वै नरकभाङ् नर: ।।
देवी देवताको पूजा यज्ञ गर्दा वैदिक विधान मानेर मांस लोभी हरु जीव हत्या गर्दछन् भने
ती मूर्ख अज्ञानी आततायी हरु अवस्य नरक जान्छन् । विष्णु पुराणको ३/१८/२७ मा एउटा महत्वपूर्ण उदाहरण स्पष्ट लेखिएको छ कि ? यदि देवता देवीलाई यज्ञमा बलि को नाममा पशु मारेर दिंदा स्वर्ग प्राप्त हुने भए आफ्नो बाबु मरेपछि त्यसैको मासु हवन गर्दा हुँदैन र ? " निहतस्य पशोर्यज्ञे स्वर्गप्राप्तिर्यदीष्यते ।
               स्वपिता यजमानेन किन्नु तस्मान्नहन्यते ।।
शास्त्रमा आमिष पदार्थ नखाने व्यक्तिलाई ऋषि को संज्ञा दिएको छ याग्यवल्क्यस्मृति को
७/१८० मा भनिएको छ " सर्वान् कामानवाप्नोति अश्वमेधफलं तथा ।
                                   गृहेऽपि निवसन्विद्वान्मुनि मांसविवर्जनात् ।।
अर्थात जो व्यक्ती विशेष मांस भक्षण गर्दैनन् तिनीहरु गृहस्थी भएर पनि सन्त हुन् ऋषि हुन्
तसर्थ उनीहरुको संपूर्ण कामना पूर्ति हुनुको साथै अश्वमेध यज्ञको फल प्राप्त हुन्छ ।
मांस भक्षण मद्यपान जस्तो वस्तु बाट यदि सिद्धी प्राप्त हुने भए जाण रक्सी खानेले मातेर सिद्धी पाउँछन् त ? त्यस्तै मासु खाँदा पुण्य प्राप्त हुने भए काग, गिद्ध, चील, स्याल, कुकुर हरु स्वत: परमार्थ प्राप्त गर्थे होला हेर्नुहोस् " कुलार्णव तन्त्र को २/११/७८ मा ।
मद्यपानेन मनुजो यदि सिद्धिं लभेत वै ।
मद्यपानरता सर्वे सिद्धिं गच्छन्तु पामरा ।।
मांसभक्षणमात्रेण यदि पुण्या गतिर्भवेत् ।
लोके मांसाशिन: सर्वे पुण्यभाजो भवन्ति हि ।।
चाणक्यनिति ५/२२ अनुसार मासु खाने मद्य पान गर्ने अज्ञानी पशुरुपी हरु को भारले पृथ्वी लाई पीडा भएको हुन्छ ।
मांसभक्षै सुरापानैमुर्खचाक्षरवर्जितै ।
पशुभि: पुरुषाकारै भाराक्रान्तास्ति मेदिनी ।।
यदि कसैले मांस भक्षण बाट आयु, आरोग्य, बल, तुष्टि, पुष्टि, बढाउछ भन्ने  भवना छ भने त्यो केवल एउटा निरापद भ्रम मात्र हो मासु खानाले विभिन्न रोग र अल्पायु हुन्छ भन्ने कुरा शास्रमा स्पष्ट उल्लेख छ । ब्रह्मपुराण १०७/३४ मा
न मांसमायुषो हेतु नारोग्यस्य न चौजस ।।
यसै सन्दर्भमा मनुस्मृति ५/५० अनुसार जो व्यक्ती पिशाचको जस्तो मांस खादैन भने त्यो व्यक्ति इह लोकमा प्रतिष्ठित हुन्छ र त्यो कहिले रोगी हुँदैन ।
न भक्षयति यो मासं विधिं हित्वा पिशाचवत् ।
स लोके प्रियतां याति व्याधिभिश्च न पिड्यते ।।
कतै कसैले यस्तो पनि भनेको सुनिन्छ कि अर्काले मारेको मासु खाँदा दोस लाग्दैन तर शास्त्रको यथार्थ यस्तो छ मनुस्मृति ५/५१
अनुमन्ता विशसिता निहन्ता क्रय विक्रयी ।
संस्कर्ता चोपहर्ता च खादकश्चेति घातका: ।।
पशुमार्न सल्लाह दिने, मार्ने, मारेर टुक्रा बनाउने, मासु किन्ने, बेच्ने, पकाउने, पस्किने, खाने 
इ सबै आठ प्रकारका हिंशक हुन र इ आठै लाई पशुहत्याको पाप लाग्छ ।
कसैले भन्ने गर्छन् मासु खाँदा मासु बढ्छ हुनसक्छ यो सत्य नै होला तर के आफ्नो मासु बढाउन अर्काको हत्या गर्नु उचित हो त ? हेरौं महाभारत अनुशासन पर्व ११६/७ मा
स्वमांसं परमांसेन यो वर्धयितुमिच्छति ।
नास्ति क्षुद्रतरस्तस्मात् स नृशंसतरो नर: ।।
त्यो व्यक्ति अत्यन्तै निर्दयी हो जो परजीव हिंशा द्वारा आफ्नो शरीरमा मासु बढाउन चाहन्छ । अर्को श्लोकमा भनिएको छ आफ्नो छोराछोरी को मासु होस् या कुनै अन्य जीवको आखिर मासु त मासु नै हो तर यो ध्रुवसत्य जानेर पनि मानिस स्वादको बसमा मासु खान्छन् भने ती सबै मनुष्यमा अधम हुन् ।
पुत्रमांसोपमं जानान् खादते योऽविचक्षण: ।
मासं मोहसमायुक्त: पुरुषसोऽधम: स्मृत: ।।
मांस भोगी व्यक्तिको प्रवृति को विषयमा पनि शास्त्रोक्त वचन यस्तो छ वास्तवमा यो श्लोक बाट विज्ञान परक अनुसन्धान भएको बुझिन्छ ।
यो यस्य मांसमश्नाति तस्य बुद्धिस्तथा भवेत् ।
आहारेणैव संसारे बुद्धि: सञ्जायते क्रमात् ।।
संसारमा मनुष्यको बल बुद्धि पराक्रम आदि सबै आहार बाट हुनेगर्छ जो मनुष्य जुन पशुको मासु खान्छ त्यो व्यक्तिमा त्यो पशुगत प्रवृत्ति हुने गर्छ । शास्त्रमा यो पनि उल्लेख गरिएको छ यो जन्ममा जुन मनुष्य द्वारा प्राणीको प्राण हरण गरिन्छ निश्चय नै अर्को जन्ममा त्यो प्राणी द्वारा उसको हत्या गरिन्छ ।
येषां मासं नरोऽस्नाति तेऽन्यजन्मानि तं नरम् ।
पशुरुपं मारयन्ति निर्दया निर्दयं तथा ।। वेदानुशासनम् ११३-
श्रीमद्भागवत चतुर्थ स्कन्ध मा राजा प्राचिनवर्हि ले अज्ञानता बस् पशुयाग गरे अन्ततः देवर्षि नारद द्वारा निरपराध प्राणी हत्या गरेर याज्ञिक कर्म हुदैन राजन् यो विनाश र प्रलयात्मक यज्ञ बन्द गर अन्यथा कैयौं जन्म पर्यन्त इ जीव हरु द्वारा तिम्रो हत्या हुने छ भनेर देवर्षि ले आकाशमा आफ्नो यौगिक शक्ति द्वारा ती मृत प्राणी को स्वरुप प्रत्यक्षिकरण गरिदिनुभयो ।
नारद उवाच
भो भोः प्रजापते राजन्पशून्पश्य त्वयाध्वरे ।
संज्ञापिताञ्जीवसङ्घान्निर्घृणेन सहस्रशः ।। भा.
अन्तत: राजा प्राचिनबर्हिले त्यो हिंशात्मक यज्ञ छोडेर परमार्थिक यजन् द्वारा दिव्य मोक्ष प्राप्त गर्नुभयो ।
उपरोक्त शास्त्रीय प्रमाण को आधारमा मांस भक्षण एउटा दानवीय संकिर्ण मनस्थिति मात्र हो भन्ने देखिन्छ त्यसमा बलिको नाममा गरिने हत्या त अझै जघन्य अपराध हो । इश्लामको मस्जिदमा ईशाइ को चर्चमा सिख को गुरुद्वारामा बौद्ध को गुम्पामा कहिले यस्तो जघन्य हत्या हिंसा हुदैन तर संसार कै पुरातन मानिने गुरुतर धर्म सनातन वैदिक धर्मावलम्बी का मठ मन्दिरमा
कत्तल खाना बनाउनु यो भन्दा ठूलो अर्को कुकृत्य सायद अपराधको दुनियाँमा अर्को छैन होला ।
प्राणी हरु को हत्या हिंसा बाट आज धर्ती आक्रान्त छ ती लाखौं पशुको चीत्कार कारुणिक क्रन्दन सुनेर पनि जगतको गुरु प्राणी मनुष्य कहिले दुखी र दयालु हुन सकेन सायद यो भन्दा ठूलो विडम्बना के नै छ र ? वैदिक काल देखि भगवान बुद्धको अहिंसा कालखण्ड सम्म आइपुग्दा पनि मानव सभ्यतामा अहिंसा र दयाको नैतिक चेतना न आउनु सायद आजको हत्या हिंसात्मक परिस्थिति हो । यो प्रवृति को माध्यमले सायद अब छिट्टै हाम्रो विनाश नहोला भन्न सकिन्न ।
प्राणी हिंसा नगरौ आफू पनि बाँचौं र अरु लाई पनि बाँच्न दिऔ ।

संवत् २०७६ सालको शुभ बढा दशै को उपलक्ष्यमा सम्पूर्ण आमा बुबा दाजुभाइ तथा दिदीबहिनी हरु मा हार्दिक मंगलमय शुभकामना ।

२०७६/०६/१८ शनिबार आश्विन शुक्ल सप्तमी ।

लक्ष्मी अष्टोत्तर शहस्त्रनामस्तोत्रम्

देव्युवाच
देवदेव! महादेव! त्रिकालज्ञ! महेश्वर!
करुणाकर देवेश! भक्तानुग्रहकारक! ॥
अष्टोत्तर शतं लक्ष्म्याः श्रोतुमिच्छामि तत्त्वतः ॥

ईश्वर उवाच
देवि! साधु महाभागे महाभाग्य प्रदायकम् ।
सर्वैश्वर्यकरं पुण्यं सर्वपाप प्रणाशनम् ॥
सर्वदारिद्र्य शमनं श्रवणाद्भुक्ति मुक्तिदम् ।
राजवश्यकरं दिव्यं गुह्याद्-गुह्यतरं परम् ॥
दुर्लभं सर्वदेवानां चतुष्षष्टि कलास्पदम् ।
पद्मादीनां वरान्तानां निधीनां नित्यदायकम् ॥
समस्त देव संसेव्यम् अणिमाद्यष्ट सिद्धिदम् ।
किमत्र बहुनोक्तेन देवी प्रत्यक्षदायकम् ॥
तव प्रीत्याद्य वक्ष्यामि समाहितमनाश्शृणु ।
अष्टोत्तर शतस्यास्य महालक्ष्मिस्तु देवता ॥
क्लीं बीज पदमित्युक्तं शक्तिस्तु भुवनेश्वरी ।
अङ्गन्यासः करन्यासः स इत्यादि प्रकीर्तितः ॥

ध्यानम्
वन्दे पद्मकरां प्रसन्नवदनां सौभाग्यदां भाग्यदां 
हस्ताभ्यामभयप्रदां मणिगणैः नानाविधैः भूषिताम् ।
भक्ताभीष्ट फलप्रदां हरिहर ब्रह्माधिभिस्सेवितां
पार्श्वे पङ्कज शङ्खपद्म निधिभिः युक्तां सदा शक्तिभिः ॥

सरसिज नयने सरोजहस्ते धवल तरांशुक गन्धमाल्य शोभे ।
भगवति हरिवल्लभे मनोज्ञे त्रिभुवन भूतिकरि प्रसीदमह्यम् ॥

ॐ
प्रकृतिं, विकृतिं, विद्यां, सर्वभूत हितप्रदाम् ।
श्रद्धां, विभूतिं, सुरभिं, नमामि परमात्मिकाम् ॥ 1 ॥

वाचं, पद्मालयां, पद्मां, शुचिं, स्वाहां, स्वधां, सुधाम् ।
धन्यां, हिरण्ययीं, लक्ष्मीं, नित्यपुष्टां, विभावरीम् ॥ 2 ॥

अदितिं च, दितिं, दीप्तां, वसुधां, वसुधारिणीम् ।
नमामि कमलां, कान्तां, क्षमां, क्षीरोद सम्भवाम् ॥ 3 ॥

अनुग्रहपरां, बुद्धिं, अनघां, हरिवल्लभाम् ।
अशोका,ममृतां दीप्तां, लोकशोक विनाशिनीम् ॥ 4 ॥

नमामि धर्मनिलयां, करुणां, लोकमातरम् ।
पद्मप्रियां, पद्महस्तां, पद्माक्षीं, पद्मसुन्दरीम् ॥ 5 ॥

पद्मोद्भवां, पद्ममुखीं, पद्मनाभप्रियां, रमाम् ।
पद्ममालाधरां, देवीं, पद्मिनीं, पद्मगन्धिनीम् ॥ 6 ॥

पुण्यगन्धां, सुप्रसन्नां, प्रसादाभिमुखीं, प्रभाम् ।
नमामि चन्द्रवदनां, चन्द्रां, चन्द्रसहोदरीम् ॥ 7 ॥

चतुर्भुजां, चन्द्ररूपां, इन्दिरा,मिन्दुशीतलाम् ।
आह्लाद जननीं, पुष्टिं, शिवां, शिवकरीं, सतीम् ॥ 8 ॥

विमलां, विश्वजननीं, तुष्टिं, दारिद्र्य नाशिनीम् ।
प्रीति पुष्करिणीं, शान्तां, शुक्लमाल्याम्बरां, श्रियम् ॥ 9 ॥

भास्करीं, बिल्वनिलयां, वरारोहां, यशस्विनीम् ।
वसुन्धरा, मुदाराङ्गां, हरिणीं, हेममालिनीम् ॥ 10 ॥

धनधान्यकरीं, सिद्धिं, स्रैणसौम्यां, शुभप्रदाम् ।
नृपवेश्म गतानन्दां, वरलक्ष्मीं, वसुप्रदाम् ॥ 11 ॥

शुभां, हिरण्यप्राकारां, समुद्रतनयां, जयाम् ।
नमामि मङ्गलां देवीं, विष्णु वक्षःस्थल स्थिताम् ॥ 12 ॥

विष्णुपत्नीं, प्रसन्नाक्षीं, नारायण समाश्रिताम् ।
दारिद्र्य ध्वंसिनीं, देवीं, सर्वोपद्रव वारिणीम् ॥ 13 ॥

नवदुर्गां, महाकालीं, ब्रह्म विष्णु शिवात्मिकाम् ।
त्रिकालज्ञान सम्पन्नां, नमामि भुवनेश्वरीम् ॥ 14 ॥

लक्ष्मीं क्षीरसमुद्रराज तनयां श्रीरङ्गधामेश्वरीम् ।
दासीभूत समस्तदेव वनितां लोकैक दीपाङ्कुराम् ॥
श्रीमन्मन्द कटाक्ष लब्ध विभवद्-ब्रह्मेन्द्र गङ्गाधराम् ।
त्वां त्रैलोक्य कुटुम्बिनीं सरसिजां वन्दे मुकुन्दप्रियाम् ॥ 15 ॥

मातर्नमामि! कमले! कमलायताक्षि!
श्री विष्णु हृत्-कमलवासिनि! विश्वमातः!
क्षीरोदजे कमल कोमल गर्भगौरि!
लक्ष्मी! प्रसीद सततं समतां शरण्ये ॥ 16 ॥

त्रिकालं यो जपेत् विद्वान् षण्मासं विजितेन्द्रियः ।
दारिद्र्य ध्वंसनं कृत्वा सर्वमाप्नोत्-ययत्नतः ।
देवीनाम सहस्रेषु पुण्यमष्टोत्तरं शतम् ।
येन श्रिय मवाप्नोति कोटिजन्म दरिद्रतः ॥ 17 ॥

भृगुवारे शतं धीमान् पठेत् वत्सरमात्रकम् ।
अष्टैश्वर्य मवाप्नोति कुबेर इव भूतले ॥
दारिद्र्य मोचनं नाम स्तोत्रमम्बापरं शतम् ।
येन श्रिय मवाप्नोति कोटिजन्म दरिद्रतः ॥ 18 ॥

भुक्त्वातु विपुलान् भोगान् अन्ते सायुज्यमाप्नुयात् ।
प्रातःकाले पठेन्नित्यं सर्व दुःखोप शान्तये ।
पठन्तु चिन्तयेद्देवीं सर्वाभरण भूषिताम् ॥ 19 ॥

इति श्री लक्ष्मी अष्टोत्तर शतनाम स्तोत्रं सम्पूर्णम्

अथाऽष्टयोगिनीदशा तथा स्तोत्रम्

।।अथाऽष्टयोगिनी महादशा तथा स्तोत्रम।।



।। अथ मङ्गलामहादशा फलम् ।।
सद्धर्मे द्विजदेवगोपुरजनोत्कर्षप्रदात्री नृणां ।
नानाभोगयशोऽर्थसन्नृपपराश्वेभाङ्गजाप्तिप्रदाः ।।
सन्माङ्गल्यविभूषणाम्बरचयस्त्रीभोगसन्दायिनी ।
ज्ञानानन्दकरी दशा भवति सा ज्ञेया सदा मङ्गला ।।१।।

।। अथपिङ्गलामहादशा फलम् ।।
स्यात्पुंसां यदि पिङ्गला प्रसवतो हृद्रोगशोकप्रदा ।
नानारोगकुसङ्गदेहमनसो व्याध्यर्दितार्तिप्रदा ।
तृष्णासृग्ज्वरपित्तशूलमलिनस्त्रीपुत्रभृत्याप्तसन् ।
मानध्वंशकरी धनव्ययकरी सत्प्रेमहन्त्री खला ॥२।।
।। अथ धान्यामहादशा फलम् ।।
धान्या धन्यतमा धनागमसुखव्यापारभोगप्रदा ।
पुंसां मानविवृद्धिदा रिपुगणप्रध्वंसिनी साैख्यदा ।
विद्याराजजनप्रबोधसुरतज्ञानाङ्कुरान्वर्द्धिनी ।
सत्तीर्थामरसिद्धसेवनरतिर्लभ्या दशा भाग्यतः ॥३।।

।। अथ भ्रामरीमहादशा फलम् ।।
दुर्गारण्यमहीधरोपगहनारामातपव्याकुला ।
दूराद्दूरतरं भ्रमन्ति मृगवत्तृष्णाकुलाः सर्वतः ।
भूपालान्वयजा दशामधिगता ये वै नृपा भ्रामरीं ।
स्वं राज्यं प्रविहाय ते स्फुटतरं क्ष्माधो लुठन्ते मुहुः।।४।।
।। अथ भद्रिकामहादशा फलम् ।।
साैहार्दं निजवर्गभूसुरसुरेशानां सुहृन्मान्यता ।
माङ्गल्यं गृहमण्डलेऽखिलसुखव्यापारसक्तं मनः ।
राज्यं चित्रकपोलपालितिलकालिप्ताङ्गनाभिः समम् ।
क्रीडामोदभरो दशा भवति चेत् पुंसां हि भद्राभिधा ॥५।।

।। अथ उल्कामहादशा फलम् ।।
उल्का चेद्यदि योगिनी गुरुदशा मानार्थगोवाहन ।
व्यापाराम्बरहारिणी नृपजनक्लेशप्रदा नित्यशः ।
भृत्यापत्यकलत्रवैरजननी रम्यापहन्त्री नृणां ।
हृन्नेत्रोदरकर्णदन्तपदजो रोगः स्वदेहे भृशम् ॥६।।

।। अथ सिद्धामहादशा फलम् ।।
सिद्धा सिद्धिकरी सुभोगजननी मानार्थ सन्दायिनी ।
विद्याराजजनप्रतापधनसद्धर्माप्तसज्ज्ञानदा ।
व्यापाराम्बरभूषणादिकसुतोद्वाहादिमाङ्गल्यदा ।
सत्सङ्गान्नृपदत्तराज्यविभवो लभ्या दशा पुण्यतः।।७।।

।। अथ संकटामहादशा फलम् ।।
राज्यभ्रंशाग्निदाहो गृहपुरनगरग्रामगोष्ठेषु पुंसां ।
तृष्णारोगाङ्गधातुक्षयविकृतिरथो पुत्रकान्तावियोगः ।
चेत्स्यान्मोहोऽरिभीतिः कृशतनुलतिकासङ्कटायाःविरोधो ।
मनोमृत्युर्जन्मकालाद्यमपि हि विना सङ्कटां योगिनीजम् ॥८।।

प्रकरान्तरेण योगिनी महादशा फलम्
।। अथ मंगला फलम् ।।
वैरिणां च विपदां च विनाशं ।
कृद्वाहनानी वसुरत्न लाभदा: ।।
कामिनी सुत गृहादि सौख्यदा ।
मंगला सकल मंगलोऽदय ।।१।।

।। अथ पिंगला फलम् ।।
दु:ख शोक कुलरोग बृद्धिदा ।
व्यग्रता कलह कृत स्वजनैश्च ।।
अन्त्यभाग कथिता फलदासौ ।
पिङ्गला च विदुसी सुख दासौ ।।२।।

।। अथ धान्या फलम् ।।
धनं धान्य वृद्धिं धरानाथ मान्यम् ।
सदा युद्धभूमौ जयं धैर्यवन्तम् ।।
कलत्राङ्ग नाना सुखं चित्र वस्त्रै: ।
युतम् धान्यका धातु वृद्धिं करोति ।।३।।

।। अथ भ्रामरी फलम् ।।
विदेशे भ्रमं हानी मुद्वेगता च ।
कलत्राङ्ग पीडा सुखं वर्जिताञ्च ।
ऋणं व्याधि वृद्धिं तथा भूपकोपम् ।
दशा भ्रामरी भोग भंग करोति ।।४।।

।। अथ भाद्रिका फलम ।।
धनानां प्रवृद्धिं गुणानां प्रकाश ।
समाधिन वस्त्रा गणंराज्यमानम् ।।
अलंकार दिव्याङ्गना भोग सौख्यम् ।
दशा भाद्रिका भद्रकार्यं करोति ।।५।।

।। अथ उल्का फलम् ।।
भ्रमं व्याधिकोपं ज्वराणां प्रकष्टम् ।
धनादिश्च दारादिकानां वियोगं ।
स्वगोत्रे विवादं सुहृद्वन्धु वैरं ।
दशाउल्कयाऽनर्थकारी सदैव ।।६।।

।। अथ सिद्धा फलम् ।।
राज्ञोभि मान्यं स्वजनादि सौख्यम् ।
धान्यादि लाभं गुणकीर्ति वृद्धिम् ।।
रामादिलाभं सुत वृद्धि सौख्यम् ।
विद्धाश्च सिद्धा प्रकरोति पुँसाम् ।।७।।

।। अथ संकटा फलम् ।।
जनानं विवादं ज्वराणां प्रकोपम् ।
कलत्रादि कष्टं पशुनां विनाशम् ।।
गृहे स्वल्पवासं प्रवाषाऽभिलासम् ।
दशा संकटा शंकटं राजपक्षात् ।।८।।


योगिनी दशायां जाप तान्त्रिक मंत्रा

१. मंगला
ॐ ह्रीं मंङ्गले मंङ्गलाय स्वाहा ।।

२.पिंङ्गला

ॐ ग्लौं पिङ्गले बैरिकारिणी प्रसिद फट् स्वाहा।।

३.धान्या

ॐ श्रीं धनदे धान्ये स्वाहा।।

४.भ्रामरी

ॐ भ्रामरी जगता मधीश्वरी भ्रामरी क्लीं स्वाहा।।

५.भद्रीका

ॐ भद्रीके भद्रं देहि अभद्रं नासाय स्वाहा।।

६.उल्का

ॐ उल्के मम रोगं नाशाय जृम्भय स्वाहा।।

७.सिद्धा

ॐ ह्रीं सिद्धमेसर्व मानस साधय स्वाहा।।

८.संकटा

ॐ ह्रीं संकटे मम रोगं नाशय स्वाहा।।



।। अथ मंगलास्तोत्रम् ।।
श्रीपार्वत्युवाच
देवदेव महादेव सृष्टिस्थित्यान्तकारक ।
मङ्गलायाश्चन्द्रमातु: स्तवनं ब्रूहि शंकर ।। १ ।।
श्रीशिव उवाच
शृणु देवी प्रवक्ष्यामी मङ्गलाया: स्तवं शुभम् ।
ग्रहशान्तिकरं दिव्यं यदुक्तं सिद्धवासरे ।। २ ।।
मङ्गला मङ्गलाचारा मङ्गलोदयकारिणी ।
चन्द्रप्रसादजननी चन्द्रमाता कृशोदरी ।। ३ ।।
चन्द्रमण्डलमध्यस्था चन्द्रायुतसमप्रभा ।
शीलता श्वेतवर्णा च श्वेताम्बरविधारिणी ।। ४ ।।
वरदायिनी शान्ता च स्मितस्या पद्मलोचना ।
त्रिनेत्रा च स्वयंभूता श्वेतपर्वतवासिनी ।। ५ ।।
दशाशान्तिकरी रम्या गोभूस्वर्णादिदायिनी ।
सामान्यान्तर्दशारुपा पञ्चत्रिशाद्विभेदत: ।। ६ ।।
एतानि शुभनामानि पठेत् प्रात: समुत्थित: ।
चक्रजन्यं दशाजन्यं पीडा तस्य विनश्यति ।
मङ्गलाया प्रसादेन सर्वं भवति शोभनम् ।। ७ ।।
।। इति सिद्धसावरतन्त्रे मंगलास्तोत्रम् सम्पूर्णम् ।।

 
।। अथ पिङ्गलास्तोत्रम् ।।
उत्तमाधममध्यानां प्राणिनां राज्यदायक: ।
सर्वस्वहारकाश्चैव तथा पञ्चत्वदायका: ।।१।।
ग्रहा लोके प्रसिद्धाश्च येऽधीना योगिनीमुखा: ।
तस्मात् प्रब्रू हि मे देव पिङ्गलाया स्तवं शुभम् ।
मार्तण्डप्रीतिजनकं पीडाशान्तिविधायकम् ।।२।।
श्रीशिव उवाच
शृणु षड्मुख तत्वेन कथ्यमानं मयाऽनघ ।
पिङ्गला सूर्यजननी जनसंमोहकारिणी ।।३।।
वराभयधरा सौम्या त्रिनेत्रा कञ्चलोचना ।
कुसुम्भवर्णा रक्ताक्षी सूर्यविम्बनिवासिनी ।।४।।
ग्रहपीडाप हरणी रक्तपद्माटवीरता ।
रक्ताम्बरा रक्तमान्या रक्तचन्दनचर्चिता ।।५।।
विल्वस्तनी विशालाक्षी मधुपानरता सदा ।
मधुप्रिया दशारुपा दशाधीशा ग्रहेश्वरी ।।६।।
मारकेशी महानन्दा परिपाकफलप्रदा ।
पिङ्गलायास्तवंह्येतत् महाशान्तिविधायकम् ।।७।।
ग्रहपीडापहरणं पठनात् सर्वकामदम् ।
यस्य संस्मरणादेव निहतस्तारको मया ।।८।।
विशेषत: कलियुगे प्रधाना योगिनीगणा ।
कृशरान्नैर्वाडवाँश्च कन्यकाँस्तर्पयेद् बुध: ।।९।।
पठेत् स्तोत्रं महेशान्या: पीडाशान्तिर्भविष्यति।
आयुरारोग्यमाप्नोति वित्तञ्च लभते बहु ।।१०।।
।। इति श्री रुद्रयामल शिवकुमारसंवादे तेजस्विनीकल्पे पिङ्गलास्तवं सम्पूर्णम् ।।


।। अथ धान्यास्तोत्रम् ।।
सनातनमुने सम्यक् शत्रुगेहस्थितस्य च ।
सुराचार्यदशायाश्च वद शान्तिविधिं क्वचित् ।।१।।
ग्रहा: मातृगणाधीना विज्ञेया विबुधर्षभै: ।
तस्माच्छृणु त्वंवक्ष्यामि धान्यास्तोत्र धनप्रदम् ।।२।।
धान्या धनप्रदा धान्यराशिस्था धान्यरुपिणी ।
धनदा धनरुपा च गुरोर्माता गुणेश्वरी ।।३।।
आचार्याणी कुलेशानी दशाचक्रनिवासिनी ।
द्विभुजा धर्मरुपा च वराभयविधारिणी ।।४।।
तप्तकाञ्चनवर्णा च त्र्याक्षा पीताम्बरावृता ।
महाजनैश्चाञ्जलिपुटैर्मुक्तैर्लाजै: प्रपूरिता ।।५।।
दशाचक्रगता देवी मोदिनी वीरनायिका ।
वृन्दारकसमूहैश्छ वन्दिता भुवनेश्वरी ।।६।।
इति धान्यास्तवं दिव्यं पठेन्नित्यमनन्यधी ।
तस्य नश्यन्ति गुरुजा पीडा योगिनीसम्भवा: ।।७।।
पुत्रं पौत्रं धनं धान्यं लभते च न संशय: ।
बातपित्तादिजा पीडा नश्यते पाठमात्रत: ।।८।।
ग्रहभूतपिशाचाश्च डाकिनीशाकिनीगणा: ।
ब्रह्मराक्षसवेताला नागगन्धर्वमातर: ।।
छायां तस्य न लङ्घन्ति का वार्ताग्रहणस्यतु ।।९।।
।। इति श्रीस्कन्दपुराणे रेवाखण्डे धान्यास्तोत्रं सम्पूर्णम् ।।

।। अथ भ्रामरीस्तोत्रम् ।।
श्रीभूरुवाच
कथं भ्रामरिजा पीडा नश्यते स्मृतिमात्रत: ।
भारद्वाजमुने ब्रूहि यदि तेऽनुग्रहो महि ।।१।।
श्रीभारद्वाज उवाच
कुमारीणां पूजनैश्च तथा ब्राह्मणतर्पणै: ।
हवनैश्च सिताज्यादिदानै: सक्षौद्रकीटजै: ।।२।।
अकिञ्चनानां मर्त्यानां जपैश्चैव विशेषत: ।
सर्वेषां स्तोत्रपठनाद् दुष्टदोषो विनश्यति ।।३।।
चत्वारिंशतिभेदेन अन्तर्व्यन्तरजा दशा ।
सूचिता मङ्गलेनाऽथ दुष्टदोषो गमिष्यति ।।४।।
तस्माच्छान्तिकरं स्तोत्रं शृणु सर्वाङ्गसुन्दरी ।
द्विभुजा भ्रामरी श्यामा वरखट्वाङ्गधारिणी ।।५।।
भ्राममाणा दशामध्ये विद्रुमाभा त्रिलोचना ।
रक्ताम्बरा रक्तवर्णा रक्तमाल्यानुलेपना ।।६।।
रक्तनेत्रनखा रक्तरसना रक्तदन्तिका ।
भ्रमहन्त्री भक्तिलभ्या मनसोद्वेगकारिणी ।।७।।
योगिनीवृदमध्यस्था भौममाता यशस्विनी ।
भयदा भयहा दुर्गाष्टवीभ्रमणदायिनी ।।८।।
द्विसहस्त्रबिभेदेन ज्योतिश्चक्रनिवासीनी ।
कालिका कामदा काली कमनीयभुजेक्षणा ।।९।।
कान्तारवासिनी कान्ता घृतोदधिनिवासिनी ।
माक्षीकोदधिसंमग्ना यवपर्वतगामिनी ।।१०।।
शर्करागिरिसँल्लीना कृशरान्नबिभोजिनी ।
खेटा खेटानुगा साध्वी खेटपीडाविभञ्जनी ।।११।।
इति ते कथितं स्तोत्रं सर्वसिद्धिप्रवर्तकम् ।
यस्याऽनुष्ठानमात्रेण नश्यते खेटजं भयम् ।।१२।।
योगिनीजं दशादोषं नश्यतेऽत्र न संशय: ।
सत्यंसत्यं पुन: सत्यं न मिथ्यावादिनो वयम् ।।१३।।
।। इति सूतसंहितायां भूमिभारद्वाजसंवादे भ्रामरीस्तोत्रं संपूरणम् ।।

।। अथ भद्रिकास्तोत्रम् ।।
स्कन्द उवाच
भद्रया: स्तवनं ब्रूहि यत् त्वया सूचितं पूरा ।
तस्य कि ब्रूही में नाथ फलाफल सविस्तरम् ।।१।।
शिव उवाच
नारसिंहे महायुद्धे मया शरभरुपिणा ।
स्तुता सा भदृकादेवी प्रादुर्भूता मितप्रभा ।।२।।
स्तोत्रं तच्चाऽत्र वक्ष्यामि शृणु तब नीलकण्ठज ।
भदृका भद्रदा भद्रा भवरोगविदारिणी ।।३।।
भक्तीप्रिया भक्तिगम्या द्विभुजोत्पलधारिणी ।
बुधस्य जननी बोधा बुधरुपा पतिब्रता ।।४।।
भार्गवी लोकजननी भक्ताभीष्टफलप्रदा ।
भाविनी भवरोगघ्नी भुवनेश्वरपूजिता ।।५।।
भारती भरतेशाना ग्रहमाता हरेश्वरी ।
दशारुपाऽन्तरदशारुपा व्यन्तररुपिणी ।।६।।
प्राणान्तरस्वरुपा च मातृका चक्ररुपिणी ।
संग्रामे जयदा काली सर्वत्र सुखदायिनी ।।७।।
इति स्तुता महादेवी मया शरभरुपिणी ।
वर दत्वा गता साऽपि भदृका भद्रदायिनी ।
तस्या प्रसादत: प्राप्तं संग्रामे जयमुत्तमम् ।।८।।
इदं मया कृते स्तोत्रं ये पठिष्यन्ति मानवा: ।
तेषां तु ग्रहजा: पीडास्तथा मातृसमुद्भवा: ।।९।।
दशाश्चान्तरदशाजन्या लग्नगोचरवर्षजा: ।
विनश्यन्ति महासेन सत्यं सत्यं न संशय: ।।१०।।
।। इति ब्रह्माअयामले ब्रह्मवृक्षकल्पप्रसङ्गे शरभनृसिंहयुद्धे
शरभकृतभदृकास्तोत्रम संपूरणम् ।।


।। अथ उल्कास्तोत्रम ।।
वशिष्ठ उवाछ
कथं दु:खे निमग्नेऽसि किमर्थं मलिनं मुखम् ।
ममाऽग्रे कथ्यतां दु:खमुपायां वच्मि साम्पृतम् ।।१।।
हरिश्चन्द्र उवाच
राज्यभ्रंशो महान् जातो धनानाशादिकं तत: ।
पत्न्यादीनां कथं लाभो युक्ति पूर्णं वद प्रभो ।।२।।
शृणु राजन् प्रवक्ष्यामि उल्कास्तोत्रं विपद्धरम् ।
रोगशोकादिहरणं सर्वसौभाग्यवर्धनम् ।।३।।
धारणं कुरु भो शिष्य उल्कादेव्या: प्रपूजनम् ।
स्तोत्रं च पठ्यतां वस्त विपत्तिं नाशयत्ययम् ।।४।।
ॐ अस्य श्री उल्कादेव्याया: स्तोत्रमन्त्रस्य इत्यपि ।
ऋषि रुद्र: समाख्यात: वृहतीछन्द उच्यते ।।५।।
उल्का बिजं च ह्रीं शक्ति: क्रीं अं च इति कीलकम् ।
ममाधिदु:खशान्त्यर्थं विनियोग: प्रकीर्तित: ।।६।।
उल्काया मूलमन्त्रोऽयं मम रोगं विनाशय ।
जगद्धात्री जगन्माता अविशूक्तविनाशिनी ।।७।।
मन्दमाता विशालाक्षी योगिनीगणचारिणी ।
तारिणी सर्वदु:खानां नाशिनी रिपुघातिनी ।।८।।
ज्ञानदात्री मोक्षकरी सिद्धिदा सौख्यदा सदा ।
दुष्टहन्त्री महामाया सर्वारिष्टप्रणाशिनी ।।९।।
भवदु:खहरी सौम्या दुष्टग्रहविमर्दिनी ।
छायारुपधरी पूर्णा पद्मा पद्मावती शिवा ।।१०।।
वडवारुपिणी गुह्या गुह्यशक्ति: पराऽपरा ।
वागीश्वरी वरा भद्रा भवानी भूतनाशिनी ।।११।।
भूतिदा रोगहन्त्री च ओंकारबीजरुपिणी ।
अर्पणा गिरिजा काली शशानालयवासिनी ।।१२।।
शिवप्रिया महाचण्डी चण्डेश्वरसुपूजिता ।
इत्येतत्परमं गुह्यं उल्कादेव्या: स्तवं शिवम् ।।१३।।
आधिव्याधिहरं पुण्यं तृषु लोकेषु दुर्लभं ।
ग्रहदोष विनाशाय उल्कास्तोत्रं पठेन्नर: ।।१४।।
अभक्ताय निन्दकाय क्रूराय भेषधारिणे ।
जपालस्याय नो दद्यात् सर्वस्व सम्प्रदायिने ।।१५।।
गुरुभक्ताय शान्ताय देशभक्तिपराय च ।
देयं च स्तोत्रराजञ्च सत्यं सत्यं न संशय: ।।१६।।
।। इति श्रीमेरुआगमे कैलाशखण्डे उल्कादेव्याया: स्तोत्रं संपूर्णम् ।।

।। अथ सिद्धास्तोत्रम् ।।
श्रीसूर्य उवाच
शृणु साम्य महावाहो सिद्धास्तोत्रमनुत्तमम् ।
विरुद्धस्याऽसुरगुरो: पीडाशान्तिविधायकम् ।।१।।
योगिनीसिद्धिदा सिद्धा मन्त्रसिद्धिस्वरुपिणी ।
तपस: सिद्धिरुपा च दयारुपा क्षमान्विता ।।२।।
ऋद्धिरुपा शान्तिरुपा मेधारुपा तपस्विनी ।
पद्महस्ता मद्मनेत्रा शुक्रमाता: महेश्वरी ।।३।।
वस्त्रदा धनदात्री च राज्यदा सुखरुपिणी ।
शारदा च रमा काली प्रज्ञासागररुपिणी ।।४।।
सिद्धेश्वरी सिद्धिविद्या सिद्धिलक्ष्मीर्मतङ्गजा ।
शुक्लवर्णा स्वेतवस्त्रा श्वेतमाल्यानुलेपना ।।५।।
श्वेतपर्वतसंकाशा सुश्वेतस्तनमण्डला ।
कर्पूरराशिमध्यस्था शुक्रमण्डलवासिनी ।।६।।
कृशरान्नप्रिया साध्वी स्वेतवस्त्रा प्रियंवदा ।
कन्याशरीरगा रामा विप्रदेहविचारिणी ।।७।।
चित्रा हस्ता च सुभगा परमान्नप्रिया सदा ।।
दशास्वरुपा नक्षत्रा रुपाऽन्तर्यामिरुपिणी ।।८।।
इति ते कथितं वत्स सिद्धास्तोत्रमनुत्तमम् ।
पठनात् पठनाद्वाऽपि सर्वारिष्ट प्रशान्तये ।।९।।
ग्रहजन्यं दशाजन्यं चक्रजं भूतसम्भवम् ।
पिशाचचौरगन्धर्वपूतनामातृसम्भवम् ।।१०।।
अकालमृत्युरोगादिमहोत्पातादि संकटे ।
दोषं विनाशमाप्नोति सत्यं सत्यं न संशय: ।।११।।
।। इति श्रीशाम्बपुराणे सिद्धास्तोत्रम् संपूर्णम् ।।
।। अथ संकटास्तोत्रम् ।।
नारद उवाछ
जैगीषव्य मुनिश्रेष्ठ सर्वज्ञसुखदायक ।
आख्यातानि सुपुण्यानि श्रुतानि त्वत्प्रसादत: ।।१।।
न तृप्तिमधिगच्छामि तब वाकमृतेन च ।
वदस्वैकं महाभाग सङ्कटाख्यानमुत्तमम् ।।२।।
इति तस्य वच: श्रुत्वा जैगीषव्योऽब्रवित् तत: ।
संकष्टनाशनं स्तोत्रम् शृणु देवर्षिसत्तम ।।३।।
द्वापरे तु पुरवृते भ्रष्टराज्यो युधिष्ठिर: ।
भ्रातृभि: सहितो राज्यनिर्वेदं परमम् गत: ।।४।।
तदानीं तु तत: काशीं पुरीं यातो महामुनि: ।
मार्कण्डेय इति ख्यात: सह शिष्यैर्महायशा ।।५।।
तं दृष्ट्वा तु समुत्थाय प्रणिपत्य सुपूजित: ।
किमर्थ म्लानवदन एतत् त्वं मां निवेदय ।।६।।
युधिष्ठिर उवाछ
संकटं मे महत् प्राप्तमेतादृग्वदनं तत: ।
उतन्निवारणोपायं किञ्चिद् ब्रू हि मुने मम ।।७।।
मार्कण्डेय उवाच
आनन्दकानने देवी संकटानाम विश्रुता ।
वीरेश्वरोत्तरे भागे पूर्वे चन्द्रेश्वरस्य च ।।८।।
शृणु नामाष्टकं तस्या: सर्वसिद्धिकरं नृणाम् ।
संकटा प्रथमं नाम द्वितीयं विजया तथा ।।९।।
तृतीयं कामना प्रोक्तं चतुर्थं दु:खहारिणी ।
शावर्णी पंचमं नाम षष्ठंकात्यायनी तथा ।।१०।।
सप्तमं भीमनयना सर्वरोगहराऽष्टमम् ।
नामाष्टकमिदं पुण्यं त्रिसन्ध्यं श्रद्धयान्वित: ।।११।।
य: पठेत्पाठयेद् वाऽपि नरो मुच्येत संकटात् ।
इत्युक्त्वा तु नरश्रेष्ठमृषिर्वाराणसीं ययौ ।।१२।।
इति तस्य वच: श्रुत्वा नारदो हर्षनिर्भर: ।
तत: संपूज्य तां देवीं वीरेश्वरसमन्विताम् ।।१३।।
भुजैस्तु दशभिर्युक्तां लोचनत्रयभूषिताम् ।
मालाकमण्डलुयुतां पद्मशंखगदायुताम् ।।१४।।
त्रिशूलडमरुधरां खड्गचर्मविभूषिताम् ।
वरदाभयहस्तां तां प्रणम्य विधिनन्दन ।।१५।।
वारत्रयं गृहीत्वा तु ततो विष्णुपुरं ययौ ।
एतत् स्तोत्रस्य पठनं पुत्रपौत्रविवर्धनं ।।१६।।
संकष्टनाशनं चैव त्रिषु लोकेषु विश्रुतम् ।
गोपनीयं प्रयत्नेन महावन्ध्याप्रसूतिकृत् ।।१७ ।।
।। इति श्रीपद्मपुराणे संकटाष्टकं संपूर्णम् ।।

।। अथ मुन्थादशास्तोत्रम् ।।
कैलाशं शिखरासीनं देवदेवं जगद्गुरुम् ।
पार्वती प्रणतो भूत्वा वचनं समभाषितम् ।।१।।
श्रीपार्वत्युवाच
भगवान् सर्वधर्मज्ञ सर्वशत्रुविमर्दनम् ।
यस्मिन् वर्षे व्याधिभयं मुन्थाहा कुरुते यदि ।।
केनोपायेन शान्ति: स्यात् तद् वदस्व सुरेश्वर ।।२।।
श्रीमहादेव उवाच
अस्तहि मुन्थहा देव्याश्चाष्टकं नाम सिद्धिदम् ।
यस्य विज्ञानमात्रेण बहवो निर्भयङ्गता ।।३।।
मुन्थहा प्रथमं नाम द्वितीय कीर्तिवर्धिनी ।
तृतीयं देवजननी चतुर्थं माधवप्रिया ।।४।।
पंचमं भयहन्त्री च षष्ठं विश्वेश्वरी तथा ।
सप्तमं कलुषघ्नी च वरदा चाऽष्टमं तथा ।।५।।
इत्येतेर्नामभिर्देवी प्रत्यहं पूजिता यदि ।
तस्य पीडाभयं नाऽस्ति सत्यं सत्यं वदाम्यहम् ।।१६।।
यज्ञात्वा निर्जरैर्देवै: सर्वे दानवराक्षशा: ।
निहता: समरे देवि तस्मात्मुन्थां सदा जपेत् ।।१७।।
राज्यदां भोग्यदां श्रीदां पुत्रदां कीर्तिदा सदा ।
नामान्येतानि मुन्थाया: पठेन्नित्य महेश्वरी ।।१८।।
।। इति मुन्थास्तोत्रं समाप्तम् ।।




सङ्कलन- आचार्य डा. केशव शरण लुईटेल 
मिति- २०७६/०४/०८ गते बुधबार 
तारिक- २४/०७/२०१९ 
स्थान-कपन मिलनचोक काठमाण्डौ नेपाल