Sunday, November 4, 2018

संघे शक्ति कलौयुगे

       
                               नीतिश्लोक 
                       श्री मदन मोहन मालवीय


         विरोधिनोपि श्रोतव्यम् आत्मनीयतया मतम्।
       तत्कालं न विरोद्धव्यं यथाकालं तु खण्डयेत्।। १ ।।
   
       (१)     विरोधी पक्षको भनाइलाई पनि आत्मीयताको साथ सुन्नु पर्द छ तुरुन्तै विरोध गर्नुहुन्न 
          समयसापेक्ष कालान्तरमा उसको अनुचित कुराको खण्डन गर्नुपर्छ ।
      
       समानसुखदुःखानां समानोद्दिष्टकांक्षिणाम्।
      तथा समानश्रद्धानां संघः स्वाभाविको यतः।। २ ।।
  
      (२)    सुख दु:ख मा समानता पूर्वक् उद्देश्य तथा श्रद्धा राख्ने व्यक्ति हरु संगठनका 
            स्वभाविक पक्ष हुन् ।
           
            न संघरूपिणी ज्ञेया सेना बाह्यानुशासना।
           समितिर्वा सदस्यानाम् अगृहीतानुशासना।। ३ ।।
       
          (३) मात्र सैन्य अभ्यास जस्तो बाहिरी अनुशासन देखाउनु पर्याप्त हुदैन 
            आन्तरिक अनुशासन हुनु चै महत्वपूर्ण हो ।
         
          क्षणे-क्षणे  विरोधश्च   विपदश्च   पदे   पदे।
         प्रलोभनान्यनन्तानि संघकार्यं हि दुष्करम्।। ४ ।।
       
         (४) जुन संगठन भित्र प्रतिक्षण विरोध मात्र हुन्छ पाइला पाइलामा विपत्ति छ 
           र संगठित व्यक्ति  हरु लोभी छन् भने त्यो संगठनको प्रगति हुन धेरै कठिन हुन्छ ।
         
          योगक्षेमाय धर्मस्य सभ्यतायाः सुसंस्कृतेः।
         नैवान्यो विद्यते पन्थाः लोकसंघटनं विना।। ५ ।।
      
          (५) धर्म सभ्यता र संस्कृतिको संरक्षणका लागि समाज संगठित नभई अर्को 
            कुनै विकल्प हुदैन ।।
       
        विना प्रीति विना नीतिं विना सत्कार्यपद्धतिम।
        विना   कर्तृत्वशक्तिं   च  संघो   नैव  विवर्धते।। ६ ।।
     
         (६) बिना प्रेम र नैतिकता अनि सत्कार्य पद्धति एवं कर्म शक्ति  बिना संगठनको 
            कार्य अगाडि बढ्न सक्तैन ।
          
           वाक्ताडनं प्रमत्तस्य परीवादं रिपोरपि।
           प्रतिवादं विमूढ़स्य वर्जयेल्लोकसंग्रही।। ७ ।।
        
             (७) उन्मत्तलाई गाली गर्ने शत्रुको निन्दा गर्ने मूर्ख संग प्रतिवाद गर्ने र 
             लोकप्रियताको इच्छा राख्ने लाई त्याग्नुपर्छ ।
       
          एहि ब्रूहि समाधेहि समाश्वसिहि मा स्म यैः।
         आपन्नमिति यो ब्रूयात् तस्य लोको वशंवदः।। ८ ।।
      
           (८) आपत्त विपत्ती मा परेको व्यक्तिलाई श्रद्धा पूर्वक उसको समाधान गर्नुपर्छ ।
          तिमी नडराउ म छु भनेर आश्वासन दिनुपर्छ यस्तो कार्य गर्नाले उसका पक्षहरू 
         संगठनका अनुयायी हुन्छन् ।
        
        सोत्साहानां मनाक् कुर्यात् काले सत्त्वपरीक्षणम्।
        प्रोत्साहयेन्निरुत्साहान्   न   वाचोपितु   कर्मणा।। ९ ।।
       
           (९) उत्साहजनक व्यक्तिलाई आफ्नो संगठन भित्र नियंत्रित गर्नुपर्छ  र समय 
         आउदा परिक्षण पनि गर्नुपर्छ । निरुत्साही लाई वाणी ले मात्र होइन 
               कर्म द्वारा प्रोत्साहन गर्नुपर्छ ।
        
            यत्र सर्वे सुखासीना वावदूकाः प्रमादिनः।
           दीना दुर्व्यसनाधीना संघोेसौ सम्प्रणश्यति।। १० ।।
        
            (१०) संगठन खोलेर सुख संग बस्ने कार्य नगर्ने अधिक वार्ता गर्ने, 
           प्रमादी ( आलसी ) दु:खद परिस्थितिमा रहेका र दुर्व्यसनमा आसक्त
            व्यक्ति हरु छन् भने त्यो संगठन को यथाशीघ्र विनाश हुन्छ ।
          
          एकाकी नैव  भुंजीत  नैवैकाकी रमेय यः।
          न चैकाकी नयेत् कालं संघकार्य परायणः।। ११ ।।
      
             (११) संगठन वा संस्थामा आबद्ध व्यक्तिले एक्लै नखाने एक्लै नखेल्ने र
                 एक्लै समय बिताउन पनि हुदैन ।
            
             वाचा मित्रत्वमायान्ति वाचैवायान्ति शत्रुताम्।
             इति  विज्ञाय  संघार्थी  सदावाचंयमो  भवेत्।। १२ ।।
          
            (१२) बोली बाट नै मित्र हुन्छन् वाणी ले नै शत्रु जन्माउने हो 
               तसर्थ संगठनमा आबद्ध व्यक्तिको बोली संयमित हुनुपर्छ ।
        
           त्रेतायां मंत्र-शक्तिश्च ज्ञानशक्तिः कृते-युगे।
          द्वापरे युद्ध-शक्तिश्च, संघे शक्ति कलौ युगे।। १३ ।।
         
          (१३) सत्य युगमा ज्ञान शक्ति त्रेता युगमा मन्त्र शक्ति
         द्वापर युगमा युद्ध शक्ति र कलि युगमा संगठनमा शक्ति हुन्छ ।
           
            संघो ददाति सामर्थ्यं सामर्थ्यात् सर्व योग्यता।
           योग्यत्वाद् यः समुत्कर्षाे निरमायः स सर्वथा।। १४ ।।
    
          (१४) संगठन बाट सामर्थ्य प्राप्त हुन्छ सामर्थ्य बाट संपूर्ण योग्यता हासिल हुन्छ 
           जब योग्यता उत्कर्षमा पुग्छ तब विघ्न रहित संगठन हुन्छ ।
           
            विदुषां शास्त्रतः शक्तिः वीराणां सा च शस्त्रतः।
            धनश्रमादितोन्येषां   शक्तिः    सर्वस्य   संघतः।। १५ ।।
         
         (१५) विद्वान शास्त्र बाट वीर शस्त्र बाट र अन्य सर्वसाधारण धन एवं परिश्रम बाट 
           जो शक्ति आर्जन गर्छन् त्यो शक्ति संगठन बाट सबैले प्राप्त गर्न सक्नेछन् ।
      

                 नेपाली अनुवादक-
                     केशव शरण लुईटेल
                        २०७५-०७-१८ गते

Wednesday, June 13, 2018

धूमावती स्तोत्रम ( अष्टकम् )

       धूमावती स्तोत्रम ( अष्टकम् )



आवस्यक तन्त्र विद्या 
प्रातर्वा स्यात कुमारी कुसुम-कलिकया जप-मालां जपन्ती।
मध्यान्हे प्रौढ-रुपा विकसित-वदना चारु-नेत्रा निशायाम।।
सन्ध्यायां ब्रिद्ध-रुपा गलीत-कुच-युगा मुण्ड-मालां वहन्ती।
सा देवी देव-देवी त्रिभुवन-जननी चण्डिका पातु युष्मान ।।१।।
बद्ध्वा खट्वाङ्ग कोटौ कपिल दर जटा मण्डलं पद्म योने:।
कृत्वा दैत्योत्तमाङ्गै: स्रजमुरसी शिर:     शेखरं ताक्ष्र्य पक्षै: ।।
पूर्ण रक्त्तै: सुराणां यम महिष-महा-    श्रिङ्गमादाय पाणौ।
पायाद वौ वन्ध मान: प्रलय मुदितया भैरव: काल रात्र्या ।।२।।
चर्वन्ती ग्रन्थी खण्ड प्रकट कट कटा    शब्द   संघातमुग्रम।
कुर्वाणा  प्रेत  मध्ये   ककह   कह   कह हास्यमुग्रं  कृशाङ्गी।।
नित्यं नृत्यं प्रमत्ता डमरू डिम डिमान्स्फारयन्ती मुखाब्जम।
पायान्नश्चण्डिकेयं झझम झम झा   जल्पमाना      भ्रमन्ती।।३।।
टण्टट् टण्टट् टटण्टा प्रकट  मट  मटा  नाद   घण्टां  वहन्ती।
स्फ्रें स्फ्रें खङ्कार कारा टक टकित हसां दन्त सङ्घट्ट भिमा।।
लोलं    मुण्डाग्र    माला  ललह लह लहा लोल लोलोग्र रावम्।
चर्वन्ती    चण्ड    मुण्डं  मट  मट  मटितं   चर्वयन्ती   पुनातु।।४।।
वामे      कर्णे     मृगाङ्कं  प्रलय परीगतं दक्षिणे सुर्य बिम्बम्।
कण्डे    नक्षत्र    हारं   वर विकट   जटा जुटके मुण्ड मालम्।।
स्कन्धे  कृत्वोरगेन्द्र ध्वज   निकर युतं  ब्रह्म कङ्काल भारम्।
संहारे      धारयन्ती      मम     हरतु   भयं   भद्रदा भद्र काली ।।५।।
 तैलोभ्यक्तैक वेणी त्रयु मय विलसत्     कर्णिकाक्रान्त कर्णा।
लोहेनैकेन् कृत्वा चरण कमल     लतामात्मन: पाद शोभाम्।।
दिग्वासा रासभेन       ग्रसती      जगादिदं या  जवा कर्ण पुरा ।
वर्षिण्युर्ध्वं प्रवृद्धा ध्वज वितत      भुजा साSसी देवी त्वमेव।।६।।
संग्रामे हेती कृत्तै: स        रुधिर      दर्शनैर्यद् भटानां शिरोभी- ।
र्मालामाबध्य मुर्घ्नी       ध्वज वितत भुजा त्वं श्मशाने प्रविष्टा।।
दृंष्ट्वा भुतै: प्रभुतै:      प्रिथु जघन घना बद्ध नागेन्द्र कान्ञ्ची- ।
शुलाग्र व्यग्र हस्ता मधु      रुधिर मदा ताम्र     नेत्रा निशायाम्।।७।।
 दंष्ट्रा रौद्रे मुखे स्मिंस्तव     विशती जगद् देवी! सर्व क्षणार्ध्वम् ।
सारस्यानन्त        काले    नर   रुधिर    वसा सम्प्लवे धुम धुम्रे।।
काली    कंकालिनी     त्वं   शव   शयन रता योगिनी योग मुद्रा।
रक्ता  ॠद्धी   कुमारी     मरण   भव हरा त्वं शिवा चण्ड धण्टा।।८।।
                          ।।फलश्रुती।।
ॐ धुमावत्यष्टकं पुण्यं,          सर्वापद्विनिवारकम्।
य: पठेत् साधको भक्तया, सिद्धीं विन्दती वंदिताम्।।१।।
महा   पदी   महा     घोरे      महा    रोगे  महा रणे।
शत्रुच्चाटे         मारणादौ,   जन्तुनां   मोहने    तथा।।२।।
पठेत्      स्तोत्रमिदं देवी!   सर्वत्र सिद्धी भाग् भवेत्।
देव      दानव        गन्धर्व        यक्ष   राक्षरा पन्नगा: ।।३।।
सिंह       व्याघ्रदिका:      सर्वे    स्तोत्र स्मरण मात्रत:।
दुराद्       दुर       तरं      यान्ती    किं पुनर्मानुषादय:।।४।।
स्तोत्रेणानेन       देवेशी   !       किं न सिध्यन्ति भु तले।

सर्व       शान्तीर्भवेद् स्तोत्रं      चान्ते निर्वाणतां  व्रजेत्।।५।।  


संकलन- 
केशव लुईटेल 
२०७४-०३-०५ मंगलवार

Saturday, June 9, 2018

Arati Sangrah आरती संग्रह





    आरति ॐ जय जगदीश हरे हिन्दी 


ॐ जय जगदीश हरे, स्वामी ! जय जगदीश हरे।
भक्त जनों के संकट, क्षण में दूर करे॥
          ॐ जय जगदीश हरे।
जो ध्यावे फल पावे, दुःख विनसे मन का ।। स्वामी .
सुख सम्पत्ति घर आवे, कष्ट मिटे तन का॥
            ॐ जय जगदीश हरे।
मात-पिता तुम मेरे, शरण गहूँ मैं किसकी ।। स्वामी .
तुम बिन और न दूजा, आस करूँ जिसकी॥
              ॐ जय जगदीश हरे।
तुम पूरण परमात्मा, तुम अन्तर्यामी ।। स्वामी .
पारब्रह्म परमेश्वर, तुम सबके स्वामी॥
            ॐ जय जगदीश हरे।
तुम करुणा के सागर, तुम पालन-कर्ता ।। स्वामी .
मैं मूरख खल कामी, कृपा करो भर्ता॥
          ॐ जय जगदीश हरे।
तुम हो एक अगोचर, सबके प्राणपति ।। स्वामी .
किस विधि मिलूँ दयामय, तुमको मैं कुमति॥
           ॐ जय जगदीश हरे।
दीनबन्धु दुखहर्ता, तुम ठाकुर मेरे ।। स्वामी .
  अपने हाथ उठा‌ओ, द्वार पड़ा तेरे॥
           ॐ जय जगदीश हरे।
विषय-विकार मिटा‌ओ, पाप हरो देवा ।। स्वामी.
श्रद्धा-भक्ति बढ़ा‌ओ, सन्तन की सेवा॥
         ॐ जय जगदीश हरे।
श्री जगदीशजी की आरती, जो कोई नर गावे ।। स्वामी
कहत शिवानन्द स्वामी, सुख संपत्ति पावे॥
             ॐ जय जगदीश हरे।

    नेपाली आरति ॐ जय जगदीशहरे
ॐ जय जगदीशहरे, प्रभु जयजगदीशहरे
प्रभुका चरण उपाशक, कति कति पार तरे । ॐ जय
मनको थाल मनोहर, प्रेमरुप बाती । प्रभु
भाव कपूर छ मंगल, आरती सब भाती । ॐ जय
नित्य निरञ्जन निर्मल, कारण अविनाशी । प्रभु
शरणागत प्रतिपालक, चिन्मय सुखराशी । ॐ जय
सृष्टि, स्थिति लयकर्ता, त्रिभुवनका स्वामी । प्रभु
भक्तिसुधा वरसाउ, शरण पर्यौ हामी । ॐ जय
आसुर भाव निवारक, तारक सुखदाता । प्रभु
गुण अनुरुप तिमीहा,ै हरि हर औ धाता । ॐ जय
युग युग पालन गर्छाै, अगणित रुपधरी ।प्रभु
लीलामय रसविग्रह, करुणामूर्ति हरि । ॐ जय
समताशान्ति प्रदायक, सज्जन हितकारी । प्रभु
चरण, शरण अव पाऔ, प्रभु भवभयहारी । । ॐ जय
भाव सुनिर्मल देउ, साधक फलदाइ । प्रभु
जविन धन्य बनोस् प्रभु, पद सेवा पाइ । ॐ जय
संयम सुरसरिताको, अविरल धार वहोस् । प्रभु
ज्ति जति जन्म भए पनि,प्रभुमा प्रेम रहोस् । ॐ जय
प्रेमसहित शुभआरती, जसले नित्य गरो । प्रभु
दिन दिन निर्मल बन्दै, त्यो भवसिन्धु तर्यो । ॐ जय


श्री पशुपतिनाथ / शिव आरती (नेपाली)
      
           ॐ जय शिव शंकर शम्भु
    जय गिरिजाधिस शिव जय गिरिजाधिस
   (जय जय करुणा सागर) पशुपति जगदीस
         ॐ हर हर हर महादेव-१
       
            गिरी कैलाश निवास छ
    गण छन सहचारी शिव गण छन सहचारी
(      मुंडमाला छ गलामा)रूप छ भयहारी
            
ॐ हर हर हर महादेव-२

          डमरू त्रिशुल सुसोभित
    प्रभुका दुई करमा शिव प्रभुका दुई करमा
     (भुसण नाग विराजीत)बाघाम्बर अंगमा
           ॐ हर हर हर महादेव-३

            तिन नयनमा थरी थरी
    ज्योति छ दिव्य सदा शिव ज्योति छ दिव्य सदा
   (वाहन वृष भवनोहर)संगमा छन गिरिजा
           ॐ हर हर हर महादेव-४

            भस्म विलेपन सुन्दर
     शीरमा चन्द्रकला शिव शीरमा चन्द्रकला
    (कल कल बगछिन हरदम)गंगा पुण्य जला
           ॐ हर हर हर महादेव-५

               ब्रम्हा विष्णु महेश्वर
     प्रभुका रूप सबै शिव प्रभुका रूप सबै
   ( श्रृष्टि स्थिति लय सब हुन)शुभ लिला प्रभु कै
           ॐ हर हर हर महादेव-६

                  वेद पुराण जति छन
       प्रभुको वर्णनमा शिव प्रभुको वर्णनमा
     (कण कण ब्यापक प्रभुको)महिमा त्रिभुवनमा
             ॐ हर हर हर महादेव-७

                 शुर नर मुनि सब प्रभुकै
        निसदिन ध्यान गरी शिव निसदिन ध्यान गरी
        (परमानन्द मगन भई)जान्छन पार तरी
                 ॐ हर हर हर महादेव-८

              सचिदान्नंद परात्पर
      सजन हितकारी शिव सजन हितकारी
     (जय जय शाम्भ सदा शिव)जय जय त्रिपुरारी
              ॐ हर हर हर महादेव-९

                      संग्रह कर्ता-
                 केशव शरण लुईटेल 
                    मिति- २०७५/१२/१० गते 
                               आइतवार 

Wednesday, June 6, 2018

Tuesday, January 2, 2018

Swasthani Katha स्वस्थानी कथा


श्रीस्वस्थानीव्रतकथा संस्कृत श्लोक




             अथ प्रारम्भः

कैलाशशिखरे रम्ये नानाधातु प्रशोभिते ।
‎कल्पवृक्षोद्यानयुक्ते कामधेनुविराजिते ।। १ ।।
चिन्तामण्यादिसंयुक्ते चाष्टसिद्धिसमन्विते ।
‎सुखासीनं जगन्नाथं ज्ञानमुद्रायुतं शिवम् ।। २ ।।
‎ब्रह्मेन्द्रविष्णुभिर्वन्द्यं सौम्यरुपधरं पतिम् ।
‎प्रणम्य शिरसाsपृच्छत्पार्वती परमेश्वरी ।। ३ ।।
‎ श्री पार्वत्युवाच
भक्तवत्सल ! सर्वज्ञ ! देवदेव ! जगत्पते ।
‎ब्रूहि मे परमेशान व्रत त्रैलोक्यदुर्लभम् ।। ४ ।।
‎को धर्म: सर्वधर्माणां भवत: परमो मत: ।
‎सुराsसुरास्तथा नागा महाचार्यस्तथा सुरा: ।। ५ ।।
‎भ्रातरो विविधा: सन्ति तथान्ये विविधा नरा: ।
‎यद्वै-धव्यहरं पुण्यं स्वस्थानस्थिति हेतुकम् ।। ६ ।।
‎ श्रीसदाशिव उवाच
‎साधु साधु महादेवि यत्वयsहं प्रबोधित: ।
‎संक्षेपेण प्रवक्ष्यामि वह्वर्थं व्रतमुत्तमम् ।। ७ ।।
‎माघस्य पूर्णिमायां तु स्वस्थानीव्रतमाचरेत् ।
‎आवयो: पूजयेत्तत्र प्रतिमां मण्डले शुभे ।। ८ ।।
‎चन्दनाक्षतपुष्पादि गृहीत्वास्थानमाचरेत् ।
‎सुवर्णवर्णदीप्ताभां त्रिनेत्रां कमलासनाम् ।। ९ ।।
‎सिंहासनसमासीनां सर्वालंकारभूषिताम् ।
‎खड्गचर्मधरां चोर्ध्वंवामदक्षिणयो: क्रमात् ।। १० ।।
‎चतुर्भुजं तु तत्रैव पूजयेद् वृषकेतुनाम् ।
‎निलोत्पलाभये वामे वरशूले च दक्षिणे ।। ११ ।।
‎एवं ध्यात्वा महादेवमर्घ्यं चार्थ प्रदापयेत् ।
‎अष्टोत्तरशतै: पुष्पै: फलधूपान्नचन्दनै: ।। १२ ।।
‎पूजयद्वै महादेवौ जगत: परमेश्वरौ ।
‎ततो गोधुमचूर्णेन सतिलेन गुडेन च ।। १३
‎गर्भं कृत्वा तु वक्तव्यं सर्पिषाsष्टोत्तरं शतम् ।
‎पूपकं परमेशानि तद्वै भक्त्या निवेदयेत् ।। १४ ।
‎ततोष्टपूपं संगृह्य शुक्लवस्त्रेण वेष्टयेत् ।
‎पीतसूत्रेण संवर्द्ध्यं पूजयेत्पतिबुद्धिना ।। १५ ।।
‎पत्ये दद्याद्भक्षणार्थं तद्यद्वा मित्रपुत्रयो: ।
‎एतान्न लभते यातु सा नद्यां वाहयेद् ध्रुवम् ।। १६ ।।
‎प्रदक्षिणीकृत्य ततो आवां वै श्रद्धयान्विता ।
‎ब्राह्मणान् भोजयित्व तु दक्षिणां च प्रदापयेत् ।। १७ ।।
‎स्वयं ततस्तु भोक्तव्यं रात्रौ जागरणं चरेत् ।
‎ततो विसर्जनं कृत्वा जले तन्मण्डलं क्षिपेत् ।। १८ ।।
‎वर्षे वर्षे व्रत कुर्यात् स्वस्थानीनामकं शुभम् ।
‎एतद् व्रतफलं देवि संख्या वक्तुं नशक्यते ।। १९ ।।
‎गोशतं च सहस्त्रं च परिष्कारविभूषितम् ।
‎कन्यादानान्नदानानां वाजिवारणकोटिश: ।। २० ।।
‎वस्त्ररत्नमहादानं तिलकांचन्मेव च ।
‎राजसूयाsश्वमेधाभ्यां यत्फलं समवाप्यते ।। २१ ।।
‎तत्सर्वं समवाप्नोति व्रतेनाsनेन सुन्दरि ।
‎व्रताना च शिरोरत्नं स्त्रीणां चैव विशेषत: ।। २२ ।।
‎त्रिवर्गं तु समालभ्य प्राप्यते परमांगतिम् ।
‎इत्येतत्कथितं देवि किमन्यच्छ्रोतुमिच्छसि ।। २३ ।।
‎ श्रीपार्वत्युवाच
‎तत्कथां श्रोतुमिच्चामि सर्वचेतोरमां शुभाम् ।
‎कथयस्व महादेव यदि योग्याsस्मि हे प्रभो ।। २४ ।।
‎ श्रीसदाशिव उवाच
‎साधु कृतं त्वया देवि तत्कथाश्रवणो मन: ।।
‎तव प्रीत्यै प्रवक्षामि सावधान श्रृणु प्रिये ।। २५ ।।
‎ अथ ककथाप्रारभ्यते
‎पुरासीद् ब्रह्मपुर्यां वै शिवशर्मा महातपा: ।
‎षट्कर्मनिरतो विप्र: सर्वशास्त्रार्थपारग: ।। २६ ।।
‎पूर्वजन्मविपाकेन नालभेत्सन्ततिं द्विज: ।
‎तस्य पत्नी सती नाम्नी नित्यं या पतिदेवता ।। २७ ।।
‎विषण्णाह्यातिदु:खेन पृच्छति ब्रह्मणीं पतिम् ।
‎हा ! जन्मपापिनी काsहं न जाने किं मया कृतम् ।। २८ ।।
‎पुत्र: पुत्री न मे कश्चित् वृथा जन्म गतं मम ।
‎भार्या वचनमाकर्ण्य पति: स्वामी जगाद ह ।। २९ ।।
‎एतस्मिन्नन्तरे काले जायापत्यो समाग्रत: ।
‎तयो पुण्यप्रभावेण तत्रैका गौ: समागता ।। ३० ।।
‎गवां तयोsग्रभागस्तु गोमयं वै समुझ्झितम् ।
‎समुत्पन्ना ततो दृष्टा कन्या रूपवती शुभा ।।३१ ।।
‎सर्वलक्षणसम्पूर्णाsपत्यत्वेsङ्गीकृता च सा ।
‎धनधान्यादिसम्पूर्णा लक्ष्मीवत्प्राप्यतां द्विज: ।। ३२ ।।
‎चकार शङ्खवाद्यादिमृदङ्गाह्लादमुत्सवम् ।
‎ददौ नाम यथान्यायं गोमया भट्टिनीति स: ।। ३३ ।।
‎अनेकपुण्यकर्माणि ददाति स चकार ह ।
‎प्रत्यहं वर्द्धते कन्या शुक्लपक्षे शशी यथा ।। ३४ ।।
‎तत्पुण्यदर्शिता: सर्वे त्रस्ता: शक्रादय: सुरा: ।
‎कैलाशं तु समागम्य मां सर्व ज्ञाप्य तत्वत: ।। ३५ ।।
‎अभयं च मया दत्तं गच्छ शक्र यथासुखम् ।
‎शक्र: स्वस्थानमायातो मयाssज्ञातो विचक्षण: ।। ३६ ।।
‎तत्कालेsहं महादेवि ! वभ्राम भूमिमण्डले ।
‎कपालिवेषो भिक्षार्थं तत्द्विजद्वारमागत: ।। ३७ ।।
‎डमरुं वादयित्वा तु ययाचे विप्रमन्दिरे ।
‎एतस्मिन्नन्तरे काले सा कन्या गर्वगौरवात् ।। ३८ ।।
‎तस्य वाद्यं न शुश्राव कुसुमै: क्रीडती स्थिता: ।
‎श्रुत्वा माता तु तच्छब्दं शीघ्रं कन्यां जगाद ह ।। ३९ ।।
‎दीयतां तत्करे पुत्री राशिमन्नस्य विद्यते ।
‎मातुर्वचनमाकर्ण्य भिक्षां धृत्वाsग्रतो गता ।
‎भिक्षुरुप: क्रोधयुक्त: शापं यस्यै ददौ तदा ।। ४० ।
‎ भिक्षुरुवाच
‎त्वद्भिक्षां नैव गृह्णामि श्रृणु ब्राह्मणकन्यके ।
‎अशीति वयसा वृद्ध: पतिस्तव भविष्यति ।। ४१ ।।
‎इति शापं तत: श्रुत्वा रुरोदाsतीव विह्वला ।
‎धीमती जननी कन्यां सान्त्वयामास यत्नत: ।। ४२ ।।
‎कालेनाल्पेन सा देवी गोमयोद्भवसुन्दरी ।
‎गोमयेति च विख्याताsभवत्सा सप्तवर्षिकी ।। ४३ ।।
‎पतिं योग्यतरं तस्या गतो मार्गयितुं पिता ।
‎द्विजो जामातृयोग्यो हि न प्राप्तं शिवशर्मणा ।। ४४ ।।
‎विश्रान्त: स्वगृहं प्राप्य शिवशर्मा सुदु:खित: ।
‎भिक्षुकस्य तु शापेन दैवेन प्रतिपादित: ।। ४५ ।।
‎ब्राह्मणोsतीव वृद्धश्च कन्यां याचितुमागत: ।
‎जटालम्बितदीर्घाङ्ग: कम्पितश्चातिदुर्बल: ।। ४६ ।।
‎कुब्ज: कुवेषो बधिर: पश्चिमे वयसि स्थित: ।
‎अन्यद्विजस्याsलाभेन तस्य शापभयेन च ।। ४७ ।।
‎पूर्वशापं चानुस्मृत्य तस्मै दुहितरं ददौ ।
‎कन्यादानं चकारासौ शुभ लग्ने शुभे दिने ।। ४८ ।।
‎ततस्तु शिवभट्टेन पालितो दुहितु पति: ।
‎कालेन ज्वरपिडार्त: शिवशर्मा दिवं ययौ ।। ४९ ।।
‎तत्पत्नी पतिना सार्द्धं सतीत्वं च समागता ।
‎गोमया चातिदु:खार्ता पतिना सह तिष्ठति ।। ५० ।।
‎क्लेशैर्युक्तातिमलिना भोक्तुं पातुं न विन्दति ।
‎तस्यां तु गर्भ: संजातो हर्षशोकविवर्धन: ।। ५१ ।।
‎सीमन्तोन्नयनं कृत्वा विप्र: पुंसवनादिकम् ।
‎एकमासावधिं कृत्वा भिक्षार्थं वृद्धब्राह्मण: ।। ५२ ।।
‎पत्नीं प्रबोधयित्वा तु ततो देशान्तरं गत: ।
‎स शीतज्वरपीडार्तो ममारारण्यके द्विज: ।। ५३ ।।
‎गोमया ब्राह्नणी सा च निर्जने निजमन्दिरे ।
‎स्थित्वा ग्राम्यजनेनैव पालिता पतिदेवता ।। ५४ ।।
‎गोमया दशमे मासि सम्प्राप्तं तनयं शुभम् ।
‎द्विजवालक नामोस्ति नवराज प्रकीर्तितम् ।। ५५ ।।
‎याचितान्नेन सा माता कारयामास सत्तमै: ।
‎चूडाव्रतविवाहादिसर्वकर्माणि तस्य वै ।। ५६ ।।
‎यौवनोद्भेदवयसी नवराजो द्विजोत्तम: ।
‎वसन् गृहेsतिदु:खेन संयुतो मातृवत्सल: ।। ५७ ।।
‎मातरं परिपप्रच्छ षोडशाब्दोsतिसाहसी ।
‎भोsम्ब ! तातोsस्ति क्व गत: सत्यं कथय मा मृषा ।। ५८ ।।
‎इति पुत्रवच: श्रुत्वा सा माता रुदती सती ।
‎जगाद वचनं पुत्रं भर्तुश्चरितसंयुतम् ।। ५९ ।।
‎त्वयि गर्भस्थिते पुत्र ततस्ते भिक्षितुं गत: ।
‎क्व तिष्ठति न जानामि जीवितो वा मृतोsथवा ।। ६० ।।
‎इति मातृवच: श्रुत्वा नवराजोsतिधार्मिक: ।
‎अम्बामाश्वासयामास हेतुभि: शास्त्रबोधितै: ।। ६१ ।।
‎ नवराज उवाच
‎पित्र्युद्देशेगमिष्यामि तवानुज्ञाम् विधाय च ।
‎पुत्रस्य परमो धर्म: पितृसेवाsपरो नहि ।। ६२ ।।
‎जीविते वाक्यकरणात् क्षयाहे भूरिभोजनात् ।
‎गयायां पिण्डदानाच्च त्रिभि: पुत्रस्य पुत्रता ।। ६३ ।।
‎एवं प्रबोध्य जननीमनुज्ञाम् प्राप्य स द्विज: ।
‎प्रबोध्य युवतीं भार्यां पाथेयं परिगृह्य च ।। ६४ ।।
‎यात्रां स विधिना कृत्वा ततोदेशान्तरं गत: ।
‎ग्रामद् ग्रामान्तरं गच्छन् तातमन्वेषयद् द्विज: ।। ६५ ।।
‎शुश्राव स ग्राम्यमुखान्निश्चितं पितरं मृतम् ।
‎रुरोदाsतीव दुखार्तो हा तात जनकेति वै ।। ६६ ।।
‎गंगातीरं ततो गत्वा चक्रे श्राद्धं विधानत: ।
‎अथ स्नुषा गोमयाया दु:खात्पितृगृहं गता ।। ६७ ।।
‎तदा सा गोमयोद्भूता ग्रामं तत्याज्यलज्जया ।
‎वस्त्रहीनाsतिमलिना नदी तट निवासिनी ।। ६८ ।।
‎एरण्डपादपाकीर्णे तृणकुड्यन्तरे स्थिता ।
‎कोद्रवान्नं सदाभुक्तं सूत्रकर्तनकर्मत: ।। ६९ ।।
‎कर्मणा सातिदु:खेन साध्वी कालं न्यवर्तयत् ।
‎तदा कैलाशशिखरे लक्ष्मी देवी सरस्वती ।। ७० ।।
‎सर्वदेवगणैर्युक्ताश्चक्रु स्तद्व्रतमुत्तमम् ।
‎तत्र मर्त्योपदेशार्थं स्वाश्रमान्नारदो मुनि: ।। ७१ ।
‎आगतश्च मयाज्ञप्ता गच्छ लोकहिताय वै ।
‎एतद्यथा मर्त्यलोके चरिष्यति तथा कुरु ।। ७२ ।।
‎इत्याज्ञाम् स मुनि: प्राप्य गतवान् मर्त्यविष्टपम् ।
‎पृथ्वीमण्डलमध्येsथ दरिद्र: को भवेदिति ।। ७३ ।।
‎चिन्तयामास तत्वज्ञ: परोपकरणप्रिय: ।
‎गोपालं परिपप्रच्छ को दरिद्र क ईश्वर: ।। ७४ ।।
‎गोपालस्तु ततो वाक्यमुवाच प्रान्तरे स्थित: ।
‎दु:खितानां न कोप्यस्ति गोमया केवलं दु:खि: ।। ७५ ।।
‎गोपालवचनं श्रुत्वा गतस्तत्सन्निधौ मुनि: ।
‎ब्राह्मणीमाह्वयामास द्वारे स्थित्वा पुन: पुन: ।। ७६ ।।
‎धर्मोपदेशं श्रृणुतं स्वस्थानीव्रतमुत्तमम् ।
‎यथाविधान वक्ष्यामि गोमये तद्व्रतं कुरु ।। ७७ ।।
‎इत्युक्त्वा नारदो धीमान्नुवाच सकल विधिम् ।
‎तत: सानन्दसंयुक्ता प्रणम्य मुनिसत्तमम् ।। ७८ ।।
‎तस्मै पीठासनं दत्वा संवेश्य च गृहान्तरे ।
‎आतिथ्यं तस्य वै कर्तुं मनसा परिचिन्त्य सा ।। ७९ ।।
‎गृहे नास्ति च मे किंचित्किं करोमीति दु:खिता ।
‎कर्तितं सूत्रमादाय ताम्बुलार्थं जगाम ह ।। ८० ।।
ताम्बूलं पूगसहितं गृहित्वा गृहमागता ।
‎तावदेव गृहे तस्या निधिं दत्वा गतो मुनि: ।। ८१ ।।
‎ब्राह्मणी गृहमायाता न ददर्श मुनीश्वरम् ।
‎गेहं सम्मार्जनं चक्रे विषादेन युता सती ।। ८२ ।।
‎भद्रपीठं समुत्थाप्य तत्र दृष्टो निधिस्तत: ।
‎व्रतोपदेशमात्रं वै नायं दातुं मुनिश्वर: ।। ८३ ।।
‎धर्मव्याजैर्निधिमपि मह्यं दातुं समागत: ।
‎इत्यानन्देन मनसा जग्राह निधिमुत्तमम् ।। ८४ ।।
‎तत: सा तद्व्रतं चक्रे मुनिनाsभिहितं यथा ।
‎पूपाष्टकं तु संस्थाप्य पुत्राssगमनकाङ्क्षया ।। ८५ ।।
‎स्वयं शतं सा बुभुक्षे सिताक्षीरघृतैर्युतम् ।
‎तद्व्रतस्य प्रभावेण रात्रौ तत्पुत्रमागत: ।। ८६ ।।
‎आशीर्भिरर्चयामास सूनुनासौ नमस्कृता ।
‎पूपाष्टकं च पुत्राय ददौ सा गोमयोद्भवा ।। ८७ ।।
‎दत्तं पूपं च बुभुजे सिताक्षीरघृतैर्युतम् ।
‎परस्परकथां कृत्वा ह्युभाभ्यां गमिता निशा ।। ८८ ।।
‎प्रात: ततश्च जननीं नवराजमुवाच ह ।
‎गङ्गातीरे च गत्वा त्वं स्नान कुरु विधानत: ।। ८९ ।।
‎ततो विश्वम्भरं देवं ध्यानेन परिचिन्तय ।
‎इति मातृवच: श्रुत्वा कृतगङ्गाप्लवो द्विज: ।
‎कृत्वा विश्वेश्वरीं पूजां महास्तोत्र मुवाच ह ।। ९० ।।
‎ यं वै वेदो वेदनो नैव विष्णु- ।
‎ र्नोवावेधा नर्पयो नैववाणी ।।
‎ तं देवेशं मादृश: कोल्पबुद्धी- ।
‎ र्यथार्थं वै वेत्यहो विश्वनाथम् ।। ९१ ।।
‎श्रुत्वा स्तोत्रमिदं तुष्टो जगाद परमेश्वर: ।
‎कालान्तरे च ते राज्यं नवराज भविष्यति ।।
‎इत्युक्त्वा गोमयासूनु मन्तर्ध्यानं गत: शिव: ।। ९२ ।।
‎ब्राह्मणोsपि वरं प्राप्य जगाम स्वनिकेतनम् ।
‎एतस्मिन्नन्तरे काले लावण्याख्यपुरीश्वर: ।। ९३ ।।
‎मृत: कालवशेनैव राजा पुत्रादिवर्जित: ।
‎तस्मिन् देशे गजेन्द्रेण कश्चिद्राजा विधीयते ।। ९४ ।।
‎इति श्रुत्वादेशदेशादागता लोकपंक्तय: ।
‎वस्त्रालंकारसंयुक्ता नानाशोभासमन्विता: ।। ९५ ।।
‎स्थिता लावण्यपथ्यासु राज्यलोभेण वै नरा: ।
‎गोमया सापि लोभेण सपुत्र स्वगृहाद्ययो ।। ९६ ।।
‎सपुत्र लज्जया सा वै संतस्थौ गृहकोणत: ।
‎सजलं स्वर्णकुम्भं च गृहित्वा राजमार्गत: ।। ९७ ।।
‎तेषु सर्वेषु तिष्ठत्सु गजेन्द्रोsन्वेषयन्नरान् ।
‎गृहकोणगत: सो वै नवराज: समातृक: ।। ९८ ।।
‎स्नापितस्तद्जलेनैव स्वस्कन्धे स्थापितस्तदा ।
‎राजगेहे स नीतश्च दोलया तत्प्रसूरपि ।। ९९ ।।
‎पुरोहितादयश्चक्रु: सर्वे तस्याsभिषेचनम् ।
‎वीणामृदङ्गपटहशंखदुन्दुभिनि: स्वनै: ।। १०० ।।
‎लाजापुष्पादिसिन्दूरैर्युक्तं प्राप्य महोत्सवम् ।
‎नवराजस्थितो तत्र सिंहासन गत प्रभु ।। १०१ ।।
‎मातरं परिपप्रच्छ प्रिया मे क्व गतेति वै ।
‎स्वस्थानीं सा न जानाति सर्वदुख विनाशिनीम् ।। १०२ ।।
‎त्वत्प्रसादेन भूपोsहं जातो वै त्वत्प्रभावत: ।
‎महादु:खं त्वया प्राप्तमित्युक्त्वा मातरं प्रति ।। १०३ ।।
‎प्रियाय प्रेषयद्दोलां गतास्तस्याsज्ञया जना: ।
‎ददृशुस्तां स्त्रियं ते वै नदीतीरे निवासिनीम् ।। १०४ ।।
‎ततोsगच्छन् हो का त्वं भो नवराजप्रिया कुत: ।
‎तौ पृष्टा चारुनेत्रा सा कथयामास भारकान् ।। १०५ ।।
‎पत्न्यहं नवराजस्य परमप्रीतिदायिनी ।
‎गोमया पतिमाता च गच्छामि यत्र मत्प्रभु: ।। १०६ ।।
‎तस्यास्तद्वचनं श्रुत्वा भटास्ते हर्षसंयुता: ।
‎दोलायां स्थापयित्वा तां प्रेषयामासुरादृता : ।। १०७ ।।
‎तैर्भारवाहकै: सर्वैर्दोला नीता नदीतटे ।
‎अप्सरोभि: कृतं तत्र ददृशुस्ते व्रतोत्तमम् ।। १०८ ।।
‎तद्दृष्ट्वा भारिका: सर्वेतमाश्वस्य गतास्तत: ।
‎यत्राप्सरोगणै: सर्वै: स्वस्थानीव्रतमादृतम् ।। १०९ ।।
‎ भारिका उचु:
‎भो भो देव्य किमेतद्वै क्रियते व्रतमुत्तमम् ।
‎अप्सरस उचु:
स्वस्थानीव्रतमेतद्धि सर्वकामफलप्रदम् ।। ११० ।।
एतद्व्रतप्रमाणेन स्वर्गलोके महीयते ।
इति श्रुत्वा भारिकास्ते पुष्पादीनि प्रयाच्य वै ।। १११ ।।
‎अप्सरोभि: सहैवात्र स्वस्थान्याश्चकृरे व्रतम् ।
‎पुनस्तत्र समायाता यत्र सा भोगिनी स्थिता ।। ११२ ।।
‎ततोsतीव प्रक्रुद्धासीद्विलम्बेन च सा प्रिये ।
‎स पुष्पतिलकान् दृष्ट्वा भारावाहान् मुदान्वितान् ।। ११३ ।।
‎सपुष्पफलहस्ताब्जानाहता पापिनी वधू ।
‎भारवाहा विलम्बो हि युस्माभि: कृयते कुत: ।। ११४ ।।
‎इति श्रुत्वा भारवाहा विज्ञप्ति चकृरे मुदा ।
‎अप्सरोभि: कृतं चैव नानाकामप्रदं शुभम् ।। ११५ ।।
‎स्वस्थान्यश्च व्रतं दृष्ट्वा न: श्रद्धा समजायत ।
‎फलाभिलाषिमिश्चैव ह्यस्माभिरपि तत्कृतम् ।। ११६ ।।
‎भवदर्थं पुष्पफलं समानीतं गृहाण भो ।
‎एतत्छ्रुत्वा वाहवाक्यं क्रुद्धातीवाsब्रवीत्तदा ।। ११७ ।।
‎स्वस्थानीका मयाsद्यापि वेदे लोके च न श्रुता ।
‎इति वज्रसमं वाक्यमुक्त्वा सा पापिनी तदा ।। ११८ ।।
‎तद्दत्तपुष्पफलयोश्चक्रे सा क्षेपणं रुषा ।
‎तस्यास्तत्कर्म दोलायां दृष्ट्वा संस्थाप्य पापिनाम् ।। ११९ ।।
‎निन्युर्मार्गेण त्वरया भारवाहा भयान्विता: ।
‎अथ तत्र समानाताजलsल्पे सुगमा नदी ।। १२० ।।
‎ते सां हि पापिनी निन्युर्नदी तर्तुं यदा प्रिये ।
‎तदा प्रलयावान्मेघा गर्जनं चकृरे प्रदा ।। १२१ ।।
‎पपात वात वेगेन नदीमध्ये च पापिनी ।
‎साsदृष्टा पापिनी जाता गलत्कुष्टेन संयुता ।। १२२ ।।
‎तद्व्रतस्य प्रभावेण वाहकास्ते दिवंगता: ।
‎तत्पापिनी स्पर्शभित्या जलं पातालमाश्रितम् ।। १२३ ।।
‎सङ्कटं कर्दमं तत्र दृश्यते पथिकै: सदा ।
‎तत्र द्वादशवर्षाणि कर्दमे पापिनी स्थिता ।। १२४ ।।
‎ततो वंशादिभिस्तस्या शोधितं कर्दमं जनै: ।
‎तदा वंशाग्रसंलग्ना प्रोत्प्लुत्या पापिनी गता ।। १२५ ।।
‎कुशस्थाने च पतितं सङ्कटे दैवयोगत: ।
‎सर्वदा सा ज्वलद्वह्निज्वालया परिपीडिता ।। १२६ ।।
‎तत: स नवराजो हि मातरं प्रति चोक्तवान् ।
‎राज्यलक्ष्मींश्च संप्राप्तयतो मात: प्रसादत: ।। १२७ ।।
‎सर्वदानं करिष्येsतो ब्राह्मणेभ्यश्च श्रद्धया ।
‎इत्युक्त्वा देशदेशाश्च ब्राह्मणा: सन्निमन्तृता ।। १२८ ।।
‎कपिल: शिष्यसंयुक्तस्तदुद्दिश्या जगाम स: ।
‎मुनिना कपिलेनाथो दृष्टा सा पापिनी तदा ।। १२९ ।।
‎मुनिना परिपृष्टा सा दग्धकाष्ठाकृतिर्वधू: ।
‎कि कुलं केन पाकेन चेदृशीतद्दशाधुना ।। १३० ।।
‎मुनेस्तद्वचनं श्रुत्वा पापिनी वाक्यमब्रवीत् ।
‎जात्याहं ब्राह्मणी विप्र ह्यवस्था व्रतनिन्दया ।। १३१ ।।
‎क्षुधां मां बाधते नित्यं भुक्तशेषमिहाsनय ।
‎तेनैव मे क्षुधाशान्तिरित्येवं प्रार्थयाम्यsहम् ।। १३२ ।।
‎ओमित्युक्त्वा गतो विप्रो नवराज निवेशनम् ।
‎तत्र भुक्त्वा महद्भोज्य दानादि प्राप्य वै तत: ।। १३३ ।।
‎सर्वे द्विजा गता गेहान् स्वान्स्वानेव मुदान्विता: ।
‎मुनिना याचितुं नैव शक्यते लज्जया तदा ।। १३४ ।।
‎इतस्ततो भ्रमन् विप्रो नवराजनृपाङ्गणे ।
‎मात्रा नृपस्य दृष्टासाततो जिज्ञासितो द्विज: ।। १३५ ।।
‎नृपमात्रा मुनि: पृष्ट: किं कार्यं भवतस्त्विह ।
‎तेन चोक्तं परार्थं च याच्यते भोज्यमात्रकम् ।। १३६ ।।
‎भण्डारिका इति श्रुत्वा दातुं भाण्डगृहं ययु: ।
‎पक्वान्नादिप्रपूर्णं तद्व्रतनिन्दाप्रभावत: ।। १३७ ।।
‎रिक्तं भाण्डगृहं जातं सर्वे दृष्टा हि सत्रपा: ।
‎नृपमात्रे परोवृत्य तेsवदन् सर्वमेव हि ।। १३८ ।।
‎सोवाच तद्वच: श्रुत्वा दीयतां भोज्यपात्रकम् ।
‎तस्यास्तद्वचनं श्रुत्वा कृतवन्तस्तथैव ते ।। १३९ ।।
‎नूतने मृण्मये भाण्डे कृत्वा भोज्यं त्वरान्विता: ।
‎मुनिर्गतश्च पापेन युक्ता सा यत्र तिष्ठति ।। १४० ।।
‎ श्रीवैष्णव्युवाच
‎स्वस्थानीपरमेश्वर्या विधिवद्र्व्रतमाचर ।
‎तेन स्वस्थानलाभस्ते भविष्यति न संशय: ।। १४१ ।।
‎इत्युक्त्वान्तर्हिता देवी वैष्णवी शान्तरुपिणी ।
‎तया कृते व्रत सर्वं यथा देव्या प्रभाषितम् ।। १४२ ।।
‎दधिपूये तया देव्या ह्यप्राप्ते व्रतकर्मणि ।
‎शर्करायस्ततोsपूपं नदीपंकस्य वै दधि ।। १४३ ।।
‎कृत्वा समर्पितं बध्वा तद्द्वयं सत्यतां गतम् ।
‎अष्टपूपं ससूत्रादि नमस्कृत्य पुन: पुन: ।। १४४ ।।
‎नद्यां क्षिप्तं तया शीघ्रं तत्स्पर्शं प्राप्य नागिनी ।
‎अष्टोत्तरशतं वर्ष पुरुषेण विवर्जिता ।। १४५ ।।
‎नागेन मिलिता या च तत्पूपस्पर्शनादिभि: ।
‎सर्वपापैर्विनिर्मुक्ता बभूवातीव सुन्दरी ।। १४६ ।।
‎आशिषं च ददौ तस्यै नागकन्याsतिविस्मिता ।
‎ततो बभूव सा प्राह महालक्ष्मीस्वरुपिणी ।। १४७ ।।
‎केनाप्यगत्य राज्ञेsथ कथिता सुन्दरी कथा ।
‎पथिकस्य वच: श्रुत्वाsनुचरा: प्रेषिता पुन: ।। १४८ ।।
‎नानावाद्यादिघोषेण वेदघोषेण वै तत: ।
‎स्वीये गृहे समायात नवराजस्य भोगिनी ।। १४९ ।।
‎गोमयाया: पदद्वन्द्यं सुन्दरी प्रणनाम सा ।
‎मात्रा पत्न्या स संयुक्तो नवराजो नराधिप: ।। १५० ।।
‎प्राप्ते निष्कण्टकं राज्यं बुभुजे सर्वसम्मतत् ।
‎स्वस्थानीपरमेश्वर्या: कथां श्रुत्वा च श्रद्धया ।। १५१ ।।
‎अपुत्रा पुत्रमाप्नोति पत्यु: प्रीतिं च विन्दति ।
‎कथाश्रवणमात्रेण ह्यश्वमेधफलं लभेत् ।। १५२ ।।
।। ‎इति श्रीपद्मपुराणे पार्वतीसदाशिवसंवादे स्वस्थानी व्रतकथा समाप्त ।।

अथ मंगलाचरण
‎सुवर्ण–वर्ण–दीप्ताभां त्रिनेत्रां कमलाननाम् ।
*सिंहासन–समासीनां सर्वालंकार–भूषिताम् ।।
*नीलोत्पल–धरां वामे , दक्षिणे वरदां शुभाम् ।
*खड्ग–चर्मधरां चोध्र्वं वामदक्षिणयोः क्रमात ।।
*चतुर्भुजां च मां वाऽपि पूजयेत् वृषकेतुनम् ।
*एवं ध्यात्वा महादेवीं स्वस्थानीं जगदिश्वरीम् ।।



उपनयतु मंगलं व: सकल जगन्मंगलालय ।
‎श्रीमान् दिनकर किरण नवोधित नवनलिन्दलन्निभेक्षण: कृष्ण:

काले वर्षतुपर्जन्य: पृथिवी शस्यशालिनी ।
‎देशोयं क्षोभरहितो ब्राह्मणा सन्तुनिर्भया: ।।
‎अपुत्रा पुत्रिण: सन्तु पुत्रिण: सन्तु पौत्रिणा: ।
‎अधना सधना सन्तु जीवन्तु शरदां शतम् ।।
‎ तत्रैव गंगा यमुना च तत्र ।
‎ गोदावरी सिन्धु सरस्वती च ।।
‎ तीर्थानि सर्वाणि वसन्ति यत्र ।
‎ यत्राच्युतोदार कथा प्रसङ्ग: ।।
‎ कावेली बरुणा च तोमर तथा इन्द्रावती कौशिकी ।
मर्श्याङ्गदी कनकाई काली कमला नारायणी वाग्मती ।
कोका वेत्रवती च राप्ती अरुणा कर्णाली मेची तथा ।
काली गण्डकी भेरी सेती सुजला कूर्वन्तु ते मंगलम् ।। ६ ।।

या कुन्देन्दुतुषारहारधवला या शुभ्रवस्त्रावृता ।
या वीणावरदण्डमण्डितकरा या श्वेतपद्मासना।।
या ब्रह्माच्युत शंकरप्रभृतिभिर्देवैः सदा वन्दिता ।
सा मां पातु सरस्वती भगवती निःशेषजाड्यापहा ॥१॥
शुक्लां ब्रह्मविचार सार परमामाद्यां जगद्व्यापिनीं ।
वीणा-पुस्तक-धारिणीमभयदां जाड्यान्धकारापहाम्‌।।
हस्ते स्फाटिकमालिकां विदधतीं पद्मासने संस्थिताम्‌ ।
वन्दे तां परमेश्वरीं भगवतीं बुद्धिप्रदां शारदाम्‌॥२॥

‎कायेन वाचा मनसेन्दृयैर्वा ।
‎बुध्यात्मना वा प्रकृति स्वभावात् ।।
‎करोमि यद्यत्सकलं परस्मै ।
‎नारायणायेति सपर्पये तत् ।।

साभार- श्री सुब्बा होमनाथ केदारनाथ उपाध्याय
‎रामकटौरा वाराणसी द्वारा लिखित श्रीस्वस्थानी
‎व्रतकथा माघ महात्म्य बाट । नेपाली नदीको
‎श्लोक आफ्नै रचना थप गरेर प्रस्तुत गरेको छ ।
सुब्बा होमनाथ केदारनाथ हितैषी कम्पनी
‎पो. ब. न० १०८१ रामकटोरा रोड वाराणसी -२२१-००१
टाईप युनिकोड मा


‎केशव शरण लुईटेल
‎मिति-२०७४-०९-१७ गते सोमबार
‎पौष शुक्ल पूर्णिमा स्वस्थानीव्रत आरम्भ
‎स्थान बुढानिलकण्ठ १० कपन मिलन्चोक
       काठमाडौ नेपाल